اسارت - صفحه 3

به دنبال شناسایی شهدای غریب اسارت ، سی‌وششمین شهید غریب لرستان در شهرستان ازنا شناسایی شد.

پیرو شناسایی شهدای غریب اسارت ، شهید «سیدفاضل موسوی» در شهرستان پلدختر به عنوان ۳۴ مین شهید غریب لرستان شناسایی شد.

نمایشگاه «آوازهای دوردست» به همت دفتر هنر و ادبیات اسارت حوزه هنری برپا شده است، دربردارنده دستاوردهای اسرای ایرانی و عراقی در دوران دفاع مقدس است و گوشه‌هایی از تلاش‌ها و خلاقیت‌های آزادگان در سال‌های سخت اسارت را به نمایش می‌گذارد. / عکس: ملیحه آدینه

در دل اردوگاه‌های تاریک رژیم بعث، جایی که زخم‌ها بی‌مرهم و درد‌ها بی‌فریاد بودند، شهید محسن محمدی با بدنی مجروح و قلبی سرشار از ایمان، آخرین وصیتش را به همرزمش سپرد؛ وصیتی ساده، اما عمیق: «اگر امام را دیدید، سلام مرا برسانید و بگویید آیا محسن به تکلیفش عمل کرد؟» این جمله، سندی است از غربت یک شهید در اسارت ، و شکوهی از وفاداری تا واپسین نفس.

روایت اسارت تا شهادت شهید غریب و جاویدالاثر «عبداله هفت سوارانی» در گفتگو با همسر و فرزند شهید مشخص گردید.

در گفتگو با برادر شهید غریب و جاویدالاثر «حشمت اله سرداری» چگونگی اسارت و شهادت این شهید والامقام مشخص گردید.

«مسعود نیک فر» از آزادگان شهرستان خرم آباد می گوید: محمدصادق سرش را روی پای من گذاشت. تنها صدایی که از او می شنیدم ذکر یا فاطمه زهرا «س» بود. بعد از مدتی به شهادت رسید و دیگر صدایی از او نشنیدم.

پایش را با دریل سوراخ کردند، اما روحش تسلیم نشد. محمدحسین حاصل‌فروش، رزمندهٔ آرپی‌جی‌زن عملیات کربلای۴، از آن سوی اروند روایت می‌کند: از روزی که تیر خورد و در نخلستان‌های شلمچه اسیر شد، از میله‌ای که بدون بی‌هوشی در پایش کوبیدند و از آخرین لحظات شهید ماشالله ابراهیمی‌پور که در کنارش در سولهٔ عراقی، تشنه لب، به شهادت رسید. اینجا روایتی است از سال‌های اسارت ی که از یک نوجوان اهوازی، یک «آزاده» ساخت.

شهید غریب اسارت «ابراهیم سگوند» سال ۱۳۶۶ به اسارت دشمن درآمد و تاکنون پیکر وی به وطن برنگشته است. در ادامه روایت اسارت تا شهادت این شهید غریب را در کلام هم بند وی «حجت اله ناصری» می بینید.

آزاده «حسین یعقوبی» با یادآوری روز‌های سخت اسارت ، گفت: دشمن با شکنجه و تهدید می‌خواست ما را وادار به توهین به جمهوری اسلامی کند، اما مقاومت و عشق به ولایت هرگز اجازه نداد دشمن به اهداف خود برسد. این مقاومت نمونه بارز هویت و شخصیت والای انسان ایرانی است.

یادواره شهدای روستای خچیره پنجشنبه ۳۰ مرداد ۱۴۰۴ (مصادف با شب ۲۸ صفر)، پس از نماز مغرب و عشا خواهد بود. در این مراسم، امیر سرتیپ یدالله عسکری به سخنرانی و استاد مصطفی پژوهش به مداحی می‌پردازند تا حماسه‌های شهیدان این دیار را زنده نگه دارند.

حیدر فتاحی تخت‌گاهی، آزاده جانباز ۶۵ درصد دوران دفاع مقدس در گفت‌و‌گو با نوید شاهد البرز درباره ۱۰ سال اسارت در زندان‌های مخوف رژیم بعث عراق گفت: ۹ ماه تمام در اصطبل اسب‌ها زندگی کردیم. بعد از آن ما را به موصل انتقال دادند. ۱۰ سال با این بدبختی‌ها گذراندیم. بعدا به رمادیه منتقل شدیم. آنجا جهنم روی زمین بود. نه سقف مناسبی داشتیم، نه بهداشتی. هر روز با تهدید اعدام دسته‌جمعی زندگی می‌کردیم. زمستان‌ها سرمای استخوان‌سوز و تابستان‌های گرمای طاقت‌فرسا داشت.

مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان کرمانشاه، در مراسم گرامیداشت سالروز ورود آزادگان به میهن اسلامی، با بیان اینکه ۲۶ مرداد نقطه عطفی در تاریخ انقلاب اسلامی است، گفت: بازگشت آزادگان سرافراز به کشور، غرور و نشاطی وصف‌ناپذیر به ملت ایران بخشید و یادآور صبر، ایستادگی و فداکاری نسل دفاع مقدس است.

امیرحسین دانش‌کهن مدیرکل بنیاد شهید و امور ایثارگران استان البرز در یادداشتی نوشت: «آن روز، تاریخ شاهد یکی از باشکوه‌ترین صحنه‌های عزت و سربلندی بود. آزادگان ما پس از تحمل سال‌ها شکنجه و آزار در زندان‌های مخوف صدام، سرانجام با سربلندی تمام پا به خاک پاک میهن اسلامی گذاشتند. آنها نه اسیرانی شکست‌خورده، که سربازان پیروز میدانی نبرد بودند که در آن، ایمان بر زورگویی و استقامت بر شکنجه پیروز شده بود. این آزادگان عزیز به ما آموختند که می‌توان جسم را در بند کشید، اما روح ملتی که به خدا توکل دارد را هرگز نمی‌توان اسیر کرد. امروز، سالروز این پیروزی بزرگ است؛ پیروزی که از آن تمام ملت ایران و همه آزادگان جهان است.»

نجمه اباذری دبیر سایت نوید شاهد البرز در یادداشتی به مناسبت 26 مرداد ماه روز آزادسازی اسراء نوشت: «کوچه‌های آذین بسته، شوقی کودکانه و انتظاری جانکاه برای دیدن چهرهٔ آزاده‌‌ای که پس از سال‌ها اسارت به آغوش میهن بازمی‌گشت. اینجا روایت مردمانی است که با حلقه‌های گل و قربانی به استقبال عزت رفتند و حکایت آزاده‌ای که با وجود تحمل سال‌ها رنج، نخواست غمش را به دل کودکان راه دهد. داستانی از صبری که شکستنی نیست و عشقی که در بند اسارت هم زنده ماند.»

آزاده سرافراز رمضان دشانی که ده سال از عمر خود را در اردوگاه‌های رژیم بعث عراق گذراند از ده سال اسارت و ایستادگی می گوید.

در این بخش از مصاحبه، حسین کرد روایتی دست اول از اسارت در زندان‌های حزب کوموله، انتقال شبانه به کوهستان‌ها، اعدام‌های دسته‌جمعی، و لحظه آزادی را با جزئیاتی روایت می‌کند که کمتر شنیده شده‌اند؛ روایت‌هایی از مقاومت، ایمان، و رنج.

آزادۀ سرافراز حاج سعید کلانتری، ماه محرم در اسارت را یکی از امتحانات سخت الهی شمرد و گفت: در ایام محرم مخصوصاً روز عاشورا آنقدر بر سر و سینه می‌زدیم که دیگر رمقی برایمان باقی نمی‌ماند. در آن هنگامه عطش و آتش، بعثی‌ها آب را بر روی ما بستند و این موضوع نیز فاصله ما را با عاشورا کمتر کرد. خیلی‌ها از تشنگی روی زمین می‌افتادند. به هر گوشه نگاه می‌کردی، کربلای دیگری جریان داشت و در آن لحظات حال امام حسین (ع) و خاندان او را بهتر درک می‌کردیم.

هم‌رزم شهید «حمیدرضا ملایی» نقل می‌کند: «گفت: دعا کن که گناه نکنم! برای همین یک راهی رو بهم نشون بده. گفتم: عکس یکی از شهدا رو که پیکرش وضعیت خوبی نداره با خودت نگهدار! هر وقت خواستی خطایی کنی به اون نگاه کن!»

نوید شاهد بوشهر اطلاعات شهید «عبدالرحیم زارع» از شهدای غریب در اسارت این استان را در قالب اینفوگرافیک منتشر کرد.