در وصیتنامه شهید میرحمید موسوی که بمناسبت سالروز شهادت وی منتشر شده است، میخوانیم: «ای عاشقان ابا عبدالله باید شهادت را در آغوش گرفت. گونههایمان باید از حرارت و شوق لقاءالله سرخ شود و ضربان قلب تندتر بزند.»
شهید «شهروز قارداشزاده» در وصیتنامهاش مینویسد: «از قرآن و اسلام در رهبریت امت دست برندارید و در تداوم راه پربرکت انقلاب شکوهمند اسلامی از بذل جان و مال دریغ نورزید و به مادیات این عالم دل نبندید که این جهان فانی است.»
شهید نادر حسینقلیپور در وصیتنامه خود مینویسد: «میدانم که خیلى از شما نمى توانید به جبهه بیائید و اسلحه بدست بگیرید و با دشمنان اسلام بجنگید، ولى سلاحى که شما بدان مجهز هستید، سلاحى است که همیشه باید مهیا باشد و آن سلاح ایمان است.»
شهید اسدالله مونس علی، وصیتنامه خود را با این سخن از امام خمینی (ره)، که «ملتی که تازه عروس و تازه دامادش آماده شهادتند، این ملت از هیچ کس و از هیچ ابر قدرت و جنایت کاری هراس ندارد و پیروز است» آغاز میکند.
شهید کریم ماهری در قسمتی از وصیتنامه پرمحتوای خود، با خداوند چنین راز و نیاز میکند: «خدایا همه ما چه آنهائى که شهید شدند و در نصف راه ماندند و چه ما که اسلحه آنها را به دست گرفتهایم و راه مولایم حسینبنعلی (ع) را دنبال میکنیم و با توکل و استعانت از آن ذات حق این راه را باز میکنیم، نگذار آرزوهایمان در دلهایمان بماند.»
در قسمتی از وصیتنامه پر محتوای شهید «رحیم ماهری»، میخوانیم: «اما برادران ما به وعده خود که گفتیم (میجنگیم و میمیریم ولی سازش نمیپذیریم) وفا کردیم و بعد از ما شما برادران راه ما که راه سربازان لشکر على (ع) است، ادامه دهید.»