روایت شهادت شهید غریب «غلامعلی معتمدی قهفرخی»؛
غلامعلی در حین سجده به شهادت رسید
«بهمن مهرورز» از هم آسایشگاهی های شهید «غلامعلی معتمدی قهفرخی» می گوید: روز شهادتش بعد از نماز صبح به سجده رفت. مثل همیشه سجدهاش خیلی طول کشید. هر چی صداش زدیم بلند نشد.
به گزارش نوید شاهد لرستان، شهید غریب اسارت «غلامعلی معتمدی قهفرخی» يكم مرداد ،۱۳۴۵ در شهر فرخ شهر از توابع شهرستان شهرکرد به دنيا آمد. پدرش عباس، فروشــنده بود و مادرش رقيه نام داشت. تا چهارم متوســطه در رشــته تجربي درس خواند. سپس به فراگیری علوم دینــی و حوزوی پرداخت. خبرنگار صداو ســیما، مداح و خطاط بود. از سوي بسيج در جبهه حضور يافت و به اســارت نیروهای عراقی درآمد. بيست و پنجم اســفند ۱۳۶۳در اردوگاه رومادیه عراق بر اثر شکنجه به شهادت رسيد. پيكر وی را سال ۱۳۸۱ پس از تفحص در بهشت صالح زادگاهش به خاك سپرده شد.
بهمن مهرورز از آزادگان سرافراز تهران در خصوص نحوه شهادت این شهید عزیز روایت می کنند:
غلامعلی در عملیات بدر از ناحیه سر مجروح شده بود و خیلی درد میکشید. چند روز قبل از شهادت نگهبانی به نام جواد با کابل به سرش زده بود. خیلی درد می کشید و اذیت بود.
غلامعلی خیلی نماز میخواند. یک روز به او گفتم: چرا اینقدر نماز میخوانی؟!
آرام گفت: مگه اینجا بهجز نماز کار دیگهای هم داریم.
روز شهادتش بعد از نماز صبح به سجده رفت. مثل همیشه سجدهاش خیلی طول کشید. هرچه او را صدا زدیم بلند نشد. جلوی پنجره رفتیم و نگهبانهای عراقی را صدا زدیم. در آسایشگاه که باز شد به کمک یکی از بچهها، غلامعلی را پایین بردیم. صورتِش کبود شده بود و به سختی نفس می کشید. دهنم را روی دهانش گذاشتم و تا توانستم به او تنفس دادم؛ فایدهای نداشت. چند دقیقه بعد غلامعلی رفت و روح پاکش به شهدا پیوست. مثل اینکه قسمت ما نبود بیشتر خدمتش باشیم.
آنروز جوان هجدهساله فرخشهری از بین ما رفت و نام خود را بهعنوان اولین شهید اردوگاه ثبت کرد. عراقیها پیکر مطهرش را به قبرستان رمادی بردند و در محل مخصوص اسرای ایرانی دفن کردند.
