البرز - وصیت نامه شهدا

شهید محمدباقر یزدی در وصیت‌نامه پرشور خود، با تأکید بر تربیت اسلامی فرزندان به عنوان اصلی‌ترین رسالت خانواده‌ها، خطاب به والدین می‌گوید: "فرزندانتان را در راه اسلام تربیت کنید تا آینده‌سازان میهنمان باشند." او که خود در عملیات مرصاد به شهادت رسید، با استناد به کلام امام علی(ع)، نام نیکو، ادب اسلامی و آموزش قرآن را حق فرزندان بر والدین می‌داند. این شهید والامقام، با الهام از مکتب حسینی(ع)، زندگی در سایه شهادت را بر ذلت ترجیح داد و با روحیه‌ای انقلابی، تا آخرین نفس در راه دفاع از اسلام ایستادگی کرد.

شهید محمد یوسفی، رزمنده بسیجی و عاشق شهادت، در وصیت‌نامه‌اش با تأکید بر مبارزه تا آخرین نفس، خطاب به جوانان می‌گوید: "نکنید در رختخواب ذلت بمیرید که حسین(ع) در میدان نبرد شهید شد!" او با الهام از کلام امام حسین(ع)، مرگ در راه عزت را زندگی جاوید می‌داند و آرزویش حفظ انقلاب تا ظهور مهدی(عج) است.

شهید "امرالله سیرائی" فرزند "بخشعلی" در وصیت‌نامه تکان‌دهنده‌اش خطاب به مادرش نوشته است: «اگر خواستی گریه کنی، برای اباعبدالله الحسین(ع) گریه کن... من می‌میرم برای حسینی که هیچ‌کس را نداشت برایش گریه کند».

شهید نادر سرمدی در وصیت‌نامه‌اش که در اردیبهشت ۱۳۶۴ نوشته، با اقرار به گناهکار بودن خود می‌گوید: "لیاقت شهادت را ندارم، اما امیدوارم خداوند این مقام را به من هم عطا کند". این شهید والامقام که خود را "شمع آب‌شده در گناه" می‌خواند، با جرقه انقلاب اسلامی مسیر زندگی‌اش تغییر کرد و سرانجام در جبهه‌های حق علیه باطل به آرزویش رسید.

شهید سرمدی با الهام از کلام امام حسین (ع)، شهادت را بالاترین سعادت می‌داند و با تواضع از درگاه خداوند طلب بخشش می‌کند: «پروردگارا! من لیاقت شهادت را در خود نمی‌بینم، ولی به فضل بی‌انتهایت امیدوارم.»

شهید ناصر اصل زغیم، جوان ۱۷ ساله بختیاری که در سال ۱۳۶۵ در تهران به شهادت رسید، در وصیت‌نامه‌اش با معذرت‌خواهی از پدر و مادر نوشت: "هدفم را شناخته بودم و به آن رسیدم". این شهید والامقام که حتی بدهی‌های کوچک خود را هم یادآور شده بود، از خانواده خواست جای او را در جبهه خالی نگذارند.

شهید "اصغر اسکندری" فرزند "حسین" در ۲۴ بهمن ۱۳۴۵ در تهران متولد شد و در دهم تیرماه ۱۳۶۵ در جبهه‌های جنگ تحمیلی به شهادت رسید. وصیتنامه دست‌نویس این شهید ۱۹ ساله که در تاریخ ۱۷ بهمن ۱۳۶۴ نوشته شده، آینه‌ای از فروتنی، ارادت به امام خمینی(ره) و دغدغه‌های یک نوجوان رزمنده است.

"بسم الله الرحمن الرحیم... وقتلوهم حتی لا تکون فتنة..." این آغاز وصیت‌نامه سوزناک شهید محمد احمدی لینیجوبی است که در ۱۹ سالگی، یازدهم تیر ۱۳۶۶ در جبهه‌های جنوب به شهادت رسید. وصیت‌نامه‌ای سرشار از عشق به حسین(ع)، پیام به پدر و مادری صبور و هشدار به ملتی که نباید فریب "دورویان" را بخورد.

وصیتی که از مرگ سخن نمی‌گوید، از زندگی ابدی می‌نویسد؛ شهید ابوالحسنی در آخرین پیامش نه وداع کرد، نه ناله زد، فقط یادآوری کرد: ما برای حفظ اسلام جنگیدیم، این امانت را پاس بدارید.

در وصیت‌نامهٔ آسمانی، شهید سیدحسین آقائی‌طبالوندانی با زبانی حکیمانه از تجلی محبت‌های خانواده در جبهه می‌گوید و توصیه می‌کند: «در همه حالات - ایستادن، نشستن، خوابیدن و فکر کردن - ذکر خدا را بر زبان داشته باشید». این نوشته، چکیده‌ای از نگاه عرفانی یک رزمنده به زندگی و مرگ است.