حماسه سوسنگرد

زندانی محکوم به اعدام، که در سلول بند انفرادی، شعر می‌نوشت، با پیروزی انقلاب از مرگ حتمی رها شد تا در اولین روز‌های جنگ، وسط خط مقدم و در خاک خونین سوسنگرد زیر آتش سنگین، شهید شود. نه به دست دشمن بعثی! که توسط منافقین و با ترور مواد منفجره جاسازی شده در خودروی شهید! فرمانده عملیات سپاه اهواز، رهبری اولین عملیات تهاجمی و شبیخون به نیرو‌های دشمن را بعهده داشت که در آخرین شب پیش از شهادت به نیروهایش گفته بود: «برگشتی در کار ما نیست. اگر هیچ کس نیاید، خودم تنها می‌روم.» کسی که چنان در بندگی خدا غرق بود که به گفته همسرش صدای ناله و اشک و «الهی العفو»، محرم همیشگی نیمه شب‌هایش بود.

در ميان راه کاظم فتاحي را ديدم که حالتي غمگين داشت قدمهاي سنگيني را بر مي داشت . قيافه ها هرگز به انسان شبيه نبود تمام هيکلمان زير خاک شده بود کمي که راه آمديم ديدم يکي از برادران روي زمين افتاده و سر ندارد از روي حسرت به او نگاه کردم و دو دست و پا هم آنجا بود بعد کاظم گفت: (بيا غصه نخور اين احمد است که مي گفت: دوست دارم مثل حسين شهيد شوم عاقبت همين طور شد بي سر شهيد شد)