خاطرات شهدا

وقتی خوابیدم خواب دیدم داخل مسجد بزرگی هستم و یک هیئت عزاداری مشغول عزاداری است و عده‌ی کثیری هم زنجیر می‌زنند و من همانطور که آنها را نگاه می‌کردم با تعجب دیدم عباس بلند شده و به عزاداران آب می‌دهد، تا مرا دید یک لیوان آب هم برای من ریخت و به من داد. بعد از اینکه از خواب بیدار شدم اصلا تشنه نبودم و تا آن زمان آبی به آن سردی و گوارایی ننوشیده بودم.

مادر شهید «ابوالفضل علائیان» نقل می‌کند: « شش سالی بود که بچه‌دار نمی‌شدیم. به ائمه متوسل می‌شدم. هر مجلس روضه‌ای می‌رفتم، خدا را به آن امام قسم می‌دادم. یک روز سیدی که شال سبز به کمرش بسته بود، درِ خانه‌مان آمد. اعتقادی که به سید داشتم، نذرم را به او دادم و خواستم برای حاجتم دعا کند.»

شب یلدا برای تک تک مردم شب خاطره‌هاست؛ شبی که قصه‌ها از دل گذشته بیرون می‌آیند و خنده‌ها گرمای خانه‌ها را بیشتر می‌کنند. اما برای برخی از فرزندان شهدا، یلدا شب بازگویی خاطراتی است که هرگز خود در آن حاضر نبوده‌اند؛ روایت پدرانی که یا هرگز دیده نشدند، یا فقط در قاب عکس‌ها باقی ماندند و یا سال‌هاست رفته‌اند و هنوز بازنگشته‌اند.

جسته گریخته خاطراتی از پسرش را به یاد می‌آورد. گاه از دوران کودکی، گاه بزرگسالی: از چهار سالگی می‌خواست نماز یاد بگیرد و کم‌کم اهل مسجد و هیئت شد. اوایل انقلاب که راهنمایی درس می‌خواند، روزی از طرف مدرسه، کفن پوش به تظاهرات رفتند. هنوز کفنش را نگه داشته‌ام. اخلاقش با بقیه فرق داشت. وقتی خانه نبودم و برمی‌گشتم، می‌دیدم خانه را مرتب کرده و چای گذاشته است. نم چشمانش را با چادرش می‌گیرد تا ادامه دهد: وقتی جبهه بود همیشه برایم نامه می‌نوشت که به تشییع جنازه شهدا برو. از جبهه که می‌آمد، خواب‌هایمان را برای هم تعریف می‌کردیم. قبل از شهادتش خواب دیدم خودش در حرم امام‌رضا (ع) نامه‌ای به من داد که پایینش مهر قرمز خورده بود و بعد از دادن نامه هم، از جلوی چشمم محو شد.

خواهر شهید «مرتضی مربی» نقل می‌کند: «حرف‌هایش خیلی زود به دل نشست. از امام حسین(ع) می‌گفت و حضرت زینب(س). دلش را عاشورایی کرده بود و کربلایی. وقتی رفت، طولی نکشید ساک و لباس‌هایش را آوردند و گفتند: مفقودالأثر شده است!»

مادر شهید «مرتضی مربی» نقل می‌کند: «همین که دست چپ و راستش را فهمید، علاقه‌اش به جبهه و جنگ آغاز شد. یک روز از بیرون آمد و گفت: من دیگر روی زمین کشاورزی کار نمی‌کنم. می‌خواهم بروم جبهه.»

سارا فیضی، مادر شهید محمد علی گلی زاده، از شهدای جنگ 12 روزه، در گفت و گو با نوید شاهد از آخرین روزهای همراهی با فرزندش می گوید.

برادر شهید «محمدرضا محمدیان» نقل می‌کند: «جوان بودیم و دنبال لباس‌های شیک. نگاهی جدی به من انداخت و گفت: باید طوری لباس بپوشیم که افراد بی‌بضاعت با دیدن ما از سر و وضع خود خجالت نکشن!»

«روزی که داشتن جهیزیه مرا می‌بردند. آسید علی‌اکبر به من گفتند مطمئن باشید چیز‌هایی که شما به عنوان جهیزه گرفته‌اید؛ خوشبختی نمی‌آورد! ...» ادامه این خاطره را از سید آزادگان، شهید «حجت‌الاسلام‌والمسلمین سیدعلی‌اکبر ابوترابی‌فرد» در پایگاه اطلاع‌رسانی نوید شاهد استان قزوین بخوانید.

فرزانه سیاه‌کالی‌مرادی همسر شهید حمید سیاه‌کالی‌مرادی، خاطره روز عقد خود را روایت می‌کند: «روزی پر از لحظات ساده و صمیمی، اما همراه با فراموشی شناسنامه داماد و اشتباه در آزمایش‌های لازم، که درنهایت به خواندن صیغهٔ محرمیت انجامید تا پس از تکمیل فرآیند قانونی، عقد دائم جاری شود ...» ادامه این خاطره را در پایگاه اطلاع‌رسانی نوید شاهد استان قزوین بخوانید.

«جواد وصیت کرد در صورت اجازه مادر شهید امیر خالقی، او را در مزار خالی‌اش دفن کنند و اگر نه در پایین پای او. بدین ترتیب با رضایت خانواده شهید خالقی، جواد را در آن‌جا به خاک سپردیم ...» آنچه می‌خوانید بخشی از خاطرات یکی از فرماندهان دوران دفاع مقدس «منوچهر مهجور» است که تقدیم حضورتان می‌شود.

هم‌رزم شهید «حسین شفیع‌زاده» نقل می‌کند: «یکی از بچه‌ها گفت: خب! حسین آقا! بعضی شب‌ها، نمی‌خوابی! کجا می‌ری؟ ما رو هم ببر! حسین که همه او را با خنده‌هایش می‌شناختند، آن بار نیز خندید و گفت: راستی! یادم رفته به شما بگم. من از بچگی عادت داشتم که نیمه‌های شب توی خواب بلند می‌شم راه می‌رم.»

پس از عملیات نصر۴ و تصرف ارتفاعات دوقلو، شهید علی غیوری‌زاده با تعدادی کم در برابر پاتک سنگین تیپ ۶۵ نیروی مخصوص عراق ایستادگی کرد و دشمن را عقب راند. او در اوج نبرد، وضوی شب گذشته‌اش را حفظ کرده بود و تنها دغدغه‌اش رسیدن آب برای تجدید وضو و اقامه نماز بود. این خاطره جلوه‌ای از ایمان، شجاعت و مصداق آیه «کم من فئة قلیلة غلبت» در زندگی شهید غیوری‌زاده است. خاطره‌ای از سردار الله نور نوراللهی در وصف شهید غیوری زاده برگرفته از کتاب یادمان غیرت منتشر می‌شود.

نوید شاهد: رویاهای صادقانه، احوالات معنوی و سلوک رزمندگان دوران دفاع مقدس در توسل و تاسی به مقام والای اهل بیت (ص) و به طور خاص ارادت عمیق و قلبی شهدا به حضرت زهرا(س)  جلوه گر است. خاطرات، روایت ها و نوشته هایی که حکایت از عشق، معرفت و پیوند آنان با ام ابیها (س) دارد. به مناسبت 20 جمادی الثانی ولادت حضرت فاطمه زهرا (س) و روز مادر نگاهی داریم به خاطراتی از ارادت و دلدادگی شهدا به حضرت زهرا سلام‌الله‌علیها.

«علی آمد خانه عکس محمد را ببرد که من گفتم: عکس را کجا می‌بری؟ گفت: محمد تصادف کرده است، اما وقتی حالت تعجب مرا دید، گفت: مجروح شده. گفتم: راستش را بگو. گفت: محمد شهید شده. خبر را که شنیدم خیلی آرام بودم، چون قبلاً خواب شهادتش را دیده بودم و آمادگی شنیدنش را داشتم! ...» آنچه می‌خوانید بخشی از خاطرات شهید «محمدرضا قاقازانی» از زبان مادر این شهید بزرگوار است که تقدیم حضورتان می‌شود.

هم‌رزم شهید «حسین شفیع‌زاده» نقل می‌کند: «به حسین گفتم: بیا تو هم بریم! گفت: من نمی‌آم، تو برو! گفتم: حسین! اگر تو را نبرم، جواب مادرت را چه بدهم؟ گفت: اینجا صحرای کربلاست! باید باشم و امامم را یاری کنم!»

حاج حسن بهرامی برادر شهید «شعبانعلی بهرامی» نقل می‌کند: یکی از دوستان شهید گفت؛ من مسئولش بودم، در سنگر نشسته بودیم که ناگهان در حین حمله عراقی‌ها یک خمپاره هشت به سمت ما آمد. شهید مرا بغل و سپس به بیرون سنگر پرتاب کرد و خودش در آنجا ماند و به شیوه دردناکی به صورت شقه شدن به دو نیم شد و به درجه رفیع شهادت نائل آمد.

 هشتم آذر ۱۳۶۴، حاج یادگار امیدی در ارتفاعات کانی‌سخت با رشادت بی‌مانند دشمن را عقب راند و در نهایت به شهادت رسید. روایت شهید مرتضی هلتی نشان می‌دهد که او پیش از شهادت، فرمانده دشمن را نیز از پای درآورد و یادش الهام‌بخش همرزمان شد.

پدر شهید عباس مقصودی نقل می کند: عباس با شهید صادق محمدی ارتباط نزدیکی داشت و تسبیح او را به یادگار نگه می‌داشت. در جبهه کردستان، از نیرو‌های دستۀ شهید محمد کرمی بود. مهمان‌نواز بود و رزمندگان را به خانه دعوت می‌کرد. یک بار از او پرسیدم: چرا در این سن به جبهه می‌روی؟ گفت: من و صادق عهد کرده‌ایم تا روز شهادت، جبهه را ترک نکنیم.

«شهدا برخاستند، مردانه با ستم جنگیدید و اینک تو‌ای اشک ببار تا چشمان همیشه در انتظار من که سنگینی یاد شما را به دوش می‌کشد، سبک‌تر شوند ...» ادامه این نامه را در پایگاه اطلاع‌رسانی نوید شاهد استان قزوین بخوانید.