خاطرهای از شهید «محمود مسافرزاده»
شهیدی که با ایمانش درس زندگی میداد
فرزند شهید تعریف میکند: پدرم در یک خانواده مذهبی بزرگ شده بود و به همین دلیل به مسایل دینی معتقد و پایبند بود. همیشه فرزندانش را به حجاب، خواندن نماز اول وقت و مردم داری دعوت می کرد. ایشان علاقه شدیدی به مهمان داشت. انسان مردم داری بود و اخلاق نیکویی داشت. در بنیاد مهاجرین مشغول به کار بود و از این طریق چندین بار به جبهه رفت. با آنکه درآمد کمی داشت ولی به مردم کمک می کرد.
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «محمود مسافرزاده» یکم فروردین ۱۳۱۵، در شهرستان بندرعباس دیده به جهان گشود. پدرش علی، مکتبدار و معلم قرآن بود و مادرش سیده بلقیس نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. به عنوان راننده در اداره راه و ترابری کار میکرد. ازدواج کرد و صاحب یک پسر و دو دختر شد. به عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت. هفتم شهریور ۱۳۶۷، با سمت راننده در روستای خسروآباد آبادان به دلیل داشتن بیماری قلبی و سکته به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش واقع است.
شهید مسافرزاده، الگویی از اخلاق و دینداری
پدرم در یک خانواده مذهبی بزرگ شده بود و به همین دلیل به مسایل دینی معتقد و پایبند بود. همیشه فرزندانش را به حجاب، خواندن نماز اول وقت و مردم داری دعوت می کرد. ایشان علاقه شدیدی به مهمان داشت. انسان مردم داری بود و اخلاق نیکویی داشت. در بنیاد مهاجرین مشغول به کار بود و از این طریق چندین بار به جبهه رفت. با آنکه درآمد کمی داشت ولی به مردم کمک می کرد.
به یادم دارم که روزی پدرم برای خرید از خانه بیرون رفت و گفت با یک بسته که آن لحظه نمیدانستم محتویاتش چیست به خانه برمیگردد. آن زمان پیش دبستانی بودم و سنی نداشتم. ذوق آن را داشتم که زودتر از برادر بزرگترم پیش پدرم بروم برای همین مسیر خانه تا سر خیابان را دویدم. پدرم تا مرا دید از ترس اینکه با دوچرخه به من اصابت کند روی زمین افتاد. از آن روز به بعد خیلی مراقب بودم و دم در خانه منتظرش میماندم تا برسد و بعد او را در آغوش میگرفتم.
(به نقل از فرزند شهید، سعیده مسافرزاده)
