غیرممکن ها را، ممکن می کرد
اوایل جنگ تحمیلی بود. در پایگاه دزفول خدمت می کردم. شهید اردستانی به همراه تعدادی دیگر از خلبانان، از پایگاه تبریز به طور داوطلبانه به دزفول آمده بودند. از آنجا که پایگاه دزفول نزدیکترین پایگاه به خط دشمن بود، بیشترین عملیات ها از این پایگاه انجام می شد. عراقی ها که از عملیات شجاعانه خلبانان ما به ستوه آمده بودند، سایت موشکی پیشرفته ای را در منطقه جنوب (چنانه) مستقر کرده و با پدافند متراکم و پیشرفته از آن حفاظت می کردند.
چند روزی بود که برای انجام پرواز در آن منطقه، دچار مشکل
شده بودیم و دو سه فروند از هواپیماهای ما با آتش آنان دچار سانحه شده بودند. با
عکس برداری که از آن منطقه به عمل آمده بود، این سایت را به عنوان یک هدف به عملیات پایگاه دادند.
آن روز چندین دسته پروازی هدف را دریافت کرده و رویش کار کردند، ولی هیچ یک راه نفوذی برای بمباران آن پیدا نکردند و زدن این هدف را غیرممکن می دیدند. شهید اردستانی مرا صدا کرد و گفت:
- محمد! بیا روی این هدف کار کنیم و کار را تمام کنیم.
گفتم:
- موافقم. ان شاء الله که نتیجه خواهیم گرفت.
ساعتی بعد جوانب کار را روی نقشه، به طور دقیق بررسی کردیم و توجیهات پروازی لازم نیز صورت پذیریفت. با مدد جستن از خداوند و ائمه اطهار (ع) به روی هدف رفتیم و با عملیاتی برق آسا، هدف را به آتش کشیدیم و به پایگاه بازگشتیم. شهید اردستانی با ایمان، شهامت و جسارتی که در وجودش نهفته بود، سخت ترین ماموریت ها را با آغوش باز می پذیرفت و بدین طریق به سایرین نیز جرات و جسارت می داد.منبع: اعجوبه ی قرن/ مروری بر زندگی شهید سرلشگر خلبان مصطفی اردستانی/ گروه پژوهشی و نگارش انتشارات نیروی هوایی ارتش/ 1377
