محمد سعید میرزایی

كنون زمانه شاعر،چه از تو بنويسد؟

زمانه خواست ترا،ماضي بعيد، كند/ ضمير غايب مفرد كند،شهيد كند/ شناسنامه ي درد تو را،كند تمديد

چنان تو، كس نكند، در قمار جان، بازي / بدين سبب، همه جا شهره اي!به جانبازي/ نه آبروي بهار است زخم هاي تنت؟