حسن تبریزی

محل تیرها را به من نشان می داد و با خنده می گفت : غلام ببین ، نزدیک بود که دشمن مرا ناک اوت و مرحوم کند اما کور خوانده، تا جان در بدن دارم از پا نمی نشینم تا محو کامل دشمن به مبارزه ادامه خواهم داد.