محمد حسین شعبانی

از كودكي نور عجيبي در چهره‌اش نمايان بود مثل اينكه خداوند از اول شهادت را برايش رقم زده بود و هر وقت اين كلمه را به او مي‌گفتيم، مي‌گفت: خدا از زبانشان بشنود و من در راه خدا شهيد بشم...آرى ما رفتيم و كار حسينى كرديم و آنانكه ماندند بايد كار زينبى كنند والا يزيديند.