پانزدهم اردیبهشت65

به مادرش مي گفت: « مي خواهم ادامه دهنده راه پسرعمويم باشم و وقتي به شهادت رسيدم، گريه و زاري نكن و خودت را پيش دشمن با گريه هايت حقير نشمار، زينب گونه باش و زينب وار عمل كن. او با حماسه هاي دليرانه اش دينش را براي احياي دين اسلام ادا كرد».

با آغاز جنگ تحمیلی، مدام می گفت: «پدر جان! اجازه بده به جبهه بروم که بالاخره رفت و شهيد شد».

روزي به شهيد گفتم كه درس خواندن شما نوعي نبرد عليه استكبار محسوب مي شود ولي ايشان ناراحت شد و گفت: فعلا جبهه واجب تر از آنهاست.