به روایت حاجی محمد عباسی، فرمانده گروهان ثارالله
در هنگامه آتش باران بیامان دشمن، آنگاه که زمین از انفجار میلرزید و آسمان از ناله مجروحان سنگین شده بود، شهید سام محمدی ، با پیکری خونچکان و زخمی، برخاست تا جان همرزمانش را نجات دهد. با وجود جراحتی جانسوز، آنان را یکییکی به سنگر امن رساند؛ بیآنکه به درد خود بیندیشد. این جلوه بیبدیل از ایثار، در نخستین روز بهار سال ۱۳۶۵، او را به آغوش شهادت سپرد؛ تا نامش در تاریخ، با واژه فداکاری گره بخورد و یادش در دلها جاودانه بماند.