حماسه رزمندگان غرب

.... تمام صحبت های من، نتیجه دو سال و سه ماه حضور در مناطق غرب کشور، از فردای شروع ماجراهای کردستان است... به خدا سوگند! ما در غرب خودمان را به آب و آتش زدیم تا بتوانیم به مرز برسیم...

درباره حماسه مقاومت مظلومانه رزمندگان در غرب، خوب است همین جا به عنوان نمونه عرض کنم. در جریان تصرف قله مرتفع «تته» در شب چهارم عید سال 1360، درست در زمانی که دشمن فکرشا را هم نمی کرد که در منطقه ای کوهستانی و سردسیر، که قطر برف روی زمین گاه تا 11 متر هم می رسد، نیرویی بتواند ارتفاعات را بگیرد و در آن قله یخ زده دوام بیاورد، ما وارد عمل شدیم و با توکل به خدا حمله کرده و قله تته را آزاد کردیم.

با توجه به این که هوای منطقه مه آلود بود و هلی کوپتر قادر نبود به بالای قله برود، برادران ما روی قله فاقد کمترین امکانات بودند. آن ها نه چادر داشتند و نه کیسه خواب، حتی غذایی هم به آن ها نمی رسید. با این وجود، به یمن مقاومت مظلومانه شان، قله تثبیت شد.

در این حمله، ما پانزده شهید دادیم و جالب این که فقط چهار نفر از این پانزده نفر، بر اثر اصابت گلوله دشمن به شهادت رسیدند. یازده نفر دیگر به دلیل شدت سرما و لغزندگی سطح یخ زده قله تته، سقوط کردند و پیکرهای پاکشان بر اثر اصابت به صخره های انتهای دره ها، پاره پاره شد، مقاومت برادران ما در غرب تا به امروز از این قرار بوده است.

منبع: می خواهم با تو باشم/ خاطراتی از جاودیدالاثر احمد متوسلیان/ به کوشش علی اکبری/ 1395