غریبانه های شهدای آزاده (3) ؛ سروده ای برای مادر

محمود امجدیان متولد 1342 کرمانشاه در عملیات والفجر مقدماتی اسیر شد. مدت زیادی از اسارتش را در موصل 3و 4 گذراند و سال 67 به اردوگاه 17 تکریت منتقل شد. به شدت مورد بغض منافقین بود و در نهایت توسط عوامل آن سیاه رویان تاریخ، مظلومانه به خون سرخش آغشته شد.

محمود مادرش را خیلی دوست داشت. نیم هشب از خواب برخواستم و دیدم مثل همیشه دو رکعت نماز خواند و سر به زانو گرفت و بسیار گریه کرد.
 مادری دارم که سا لهاست چشم به راهم مانده است. برایش چه شعرها سروده ام!

رفتار محمود عارفانه بود. منتظری را م یمانست که در انتظار عزیزی باشد. شب بعد هم که با او هم صحبت شدم دیدم که به رغم علاق های که به مادر و برادرش دارد، خود را شیفتۀ شهادت می بیند و امیدی به بازگشت ندارد. یکی دو ماه مانده بود که از اسارت آزاد شویم اما او می گفت همه چیز تمام شده است و هرگز نمی تواند مادر و برادرش را ببیند.

منبع: غریبانه ها/ کنگره ملی تجلیل از شهدای غریب آزاده/ علی رستمی/ 1393