زن خجالتي

یکی از کارهای جالب اسیران ایرانی، اجرای نمایش در اسارتگاه ها بوده است.
آنها با این کار، علاوه بر سرگرمی، بسیاری از پیام های فرهنگی را نیز زنده
نگه می داشتند.

علاوه بر مهارت در گریم و درست کردن وسایل اجرای نمایش و .... یکی از
کارهای مهم، انتخاب بازیگرها بوده است. علی الخصوص، انتخاب نقش های زن، در
نمایش ها بسیار سخت بوده است. به جهت دقت و حساسیت نسبت به مسایل شرعی و
... کسی برای بازی کردن در نقش زن، تمایل نشان نمی داد. با اجازه حاج آقا
ابوترابی، قرار می شود که افرادی که از لحاظ چهره به زن ها شبیه تر بودند و
توانایی بازیگری داشتند بازیگر زن پوش نمایش ها شوند. به این ترتیب، مشکل
بسیاری از نمایش هایی که نیاز به بازیگر زن داشتند، بر طرف می شد و حس
عاطفی اسرا نسبت به خانواده، همچنان بیدار می ماند.

یک شب، در هنگام اجرای نمایش، اتفاق جالبی می افتد. یکی از اُسرا که از قضا
بسیار کم رو هم هست، نقش زنی را در نمایش به عهده می گیرد. اولین بار است
که اسیری نقش زن را بازی می کند، او نقش زن، یکی دیگر از اُسرا را بر عهده
دارد. در همان پردۀ اول، مرد خانه مثلاً از در وارد صحنه می شود و سر سفره
می نشیند و بلافاصله می گوید: ای زن! آخه این چه غذای کوفت و زهرماری است
که برای من درست کرده ای!

اسیری که نقش زن را بازی می کند همین که می خواهد جواب بدهد، ناگهان خنده
اش می گیرد و وسط صحنۀ نمایش به داخل تماشاگرهایی که صدای خنده شان بلند
شده می گریزد و ...