ارادت به رهبر

 
آخرين عمليات "غلامرضا چاغروند" در بعد از ظهر روز 12/7/59 اتفاق مي افتد.

در آن روز خلبان چاغروند به همراه كمك خلبان ستوانيار "حسين مصري" و
گروهبان يكم "عادل موسوي" به قصد مأموريتي از كرمانشاه به ايلام و منطقه
دهلران اعزام مي شوند.

بعد از آن پرواز، ديگر بالگرد به پايگاه بازنمي گردد و بعد از مدتي از
راديو عراق با سرنشينان بالگرد مصاحبه اي انجام مي شود. با پيگيري كميتۀ
هلال احمر نام چاغروند را در ميان اسامي اسرا نميابند. خانوادۀ چاغروند از
طريق نامه نگاري عادل موسوي با خانواده اش، پي به شهادت چاغروند مي برند؛
با اين مضمون كه همگي در منطقه دهلران اسير مي شوند و مصري تير مي خورد و
به بيمارستان منتقل مي شود. خلبان چاغروند شهيد مي شود و جسد وي توسط پدر
آقاي ديوان جليزي دفن مي گردد. طبق اظهارات شاهدان در منطقه، بالگرد ايراني
از سمت دهلران در حال پرواز به سمت انديمشك است كه وارد منطقه اي مي شود
كه چند ساعت قبل به علت عقب نشيني نيروهاي ايراني در تيپ مستقل پياده 84
لرستان آن زمان، به دست عراقي ها مي افتد. عراقي ها با مشاهدۀ بالگرد شروع
به تيراندازي مي كنند و تيري به كمك خلبان اصابت مي كند و بالگرد نيز صدمه
مي بيند و مجبور به فرود اضطراري در كوههاي اطراف مي شوند.

نيروهاي عراقي سرنشينان بالگرد را به روستاي جليز منتقل مي كنند. سپس از
آنان مي خواهند تا به امام خود توهين كنند كه با مقاومت چاغروند مواجه مي
شوند. يك افسر مزدور عراقي به چاغروند حمله ور مي شود و با زدن دو سرنيزه
به ناحيۀ سينه، سر او را از تنش جدا مي كند. آنها مانع دفن پيكر شهيد مي
شوند كه با تاريك شدن هوا آقاي زياري جليزي، از ساكنان منطقه اقدام به دفن
پيكر ايشان مي كند.