رامش یوسفی

نوید شاهد - در قسمتی از کتاب "در انتهای سراب" که خوشه‌ای از خاطرات شهدای غواص در روزهای جنگ تحمیلی است، می‌خوانید: «از لحظهِ حمله صبح تا به حالا بچه ها چیزی نخورده اند. سنگرها پناهگاه مرگ و زندگی هستند اما دشمن حمله هایش را هم چنان ادامه می دهد، بچه ها به صورت گازی انبری در محاصره افتاده اند و دشمن به طور کامل بر بچه ها مسلط شده. بی سیم چی خبر را به مقر رله می کند. بچه با تمام توان مقاومت می کنند.»

نوید شاهد - در قسمتی از کتاب "در انتهای سراب" که خوشه ای از خاطرات شهدای غواص در روزهای جنگ تحمیلی است، می‌خوانید: «ناگهان یکی از بچه ها با سر و رویی خاکی، در حالی که یک پایش تیر خورده بود، با تمام قوا خود را سمت آر.پی.جی کشاند و آن را برداشت و سعی کرد، روی پاهایش بایستد، پاهایش می لرزید مثل کودکی که ایستادن را تمرین می‌کند. خون از پایش فوران زد و شلوارش را خیس کرد بالاخره توانست بایستد، از بیمارستان فاصله گرفت تا آتش ته قبضه اش به بچه ها نگیرد. قبضه آر.پی.جی را گرفت سمت تانک و با صدای بلندی که ته ماندهِ توانش بود فریاد زد: الله اکبر.»

نوید شاهد - رامش یوسفی فرزند جانباز اعصاب و روان و نویسنده کتاب "در انتهای سراب" در گفتگو با خبرنگار نوید شاهد از مضمون کتابش اینچنین می‌گوید: «انگیزه اصلی من از نوشتن کتاب در انتهای سراب، از پدرم نشات گرفته است چرا که من از نزدیک شاهد درد و رنج ناشی از مجروحیت وی بودم و می‌خواستم نسل امروز بداند آرامش امروز را مدیون چه کسانی هستیم.» در ادامه متن کامل این گفتگو را بخوانید.

نوید شاهد - در قسمتی از کتاب "در انتهای سراب" که خوشه ای از خاطرات شهدای غواص در روزهای جنگ تحمیلی است، می‌خوانید: «اما بزرگی هدفشان و ایمان و اعتقادی که در قلب تک تک آنها ریشه دوانده بود، تمام سختی ها را برایش آسان می کرد. در طرف راست و چپ و جلو عراقی ها بودند و پشت سرشان آب، همه غسل شهادت کرده و وصیت‌نامه نوشته بودند زیرا به طور یقین این رفتن بازگشتی نداشت.»

نوید شاهد - کتاب «در انتهای سراب» نوشته رامش یوسفی و از آثار جدید انتشارات «آپامهر»روانه بازار نشر شد.