غریب اسارت

در دل تاریکی اردوگاه‌های بعثی، نوری از ایمان و عطش برخاست؛ شهید محمدرضا شفیعی نیک‌آبادی، رزمنده‌ای از نسل عاشورایی‌ها، با بدنی مجروح و لبانی خشکیده، یاد امام حسین (ع) را زنده نگه داشت. او نه تنها در میدان نبرد، بلکه در سلول‌های شکنجه، با صلابت ایستاد و با زمزمه‌ی «ما پاسدار خمینی هستیم»، عطش را در آغوش گرفت. این روایت، قصه‌ی مردی است که کربلا را در اسارت زندگی کرد و مظلومانه، با لبان تشنه، به آسمان پر کشید.

شهید «احمد منتظری» از شهدای دوران دفاع مقدس است. او در وصیت‌نامه‌اش نوشته است:«حالا كه با يارى خداوند متعال اين انقلاب بزرگ اسلامى را شروع كرده‌ايم بايد با تمام كوشش از آن پاسدارى كنيم و تحويل نسل‌هاى بعدى بدهيم كه ان‌شا ا... در آينده نزديك با ظهور آقا مهدى(عج) ريشه ظلم وجور در روى كره زمين بر چيده خواهدشد.»

کمیله موتورچی از آزاده های دوران دفاع مقدس که به همراه مادرش شهیده صفیه موتورچی از دوران سخت دفاع مقدس برایمان گفت و اینکه رنج اسارت و داغ به دل مانده از سختی های آن دوران تنها با یاد حضرت زینب(س) آرام می گیرد.