شهید آیت الله علی قدوسی دادستان انقلاب؛
حتی حاضر نشد در منزلی مصادرهای که در اختیارش گذاشته بودند، اقامت کند. میگفت: «بگذارید جنازهام را از منزل مصادرهای بیرون نیاورند!» سرانجام، اصرار دوستان بر سکونت در منزل مصادرهای را نپذیرفت و منزلی اجاره کرد و در آن ساکن شد. بعضی روزنامهها و افراد در آن روزها گفتند و نوشتند: «چرا اینقدر ضد انقلابها با قدوسی خوب هستند؟!» از بس که سخن مخالف و حتی دشمن را میشنید و اهل گفتوگو و مدارا بود. چنان با ترحم و مهربانی، پیگیر وضعیت زندانیان بود که انگار فرزندان خودش در زندان بودند! دادستان شهید انقلاب، اگرچه قربانی اعتماد و اخلاق شد، اما نمادی شد از پیوند احتیاط شرعی و قاطعیت انقلابی.