زندگی نامه شهید غواص حیدر گلبازی
رایحه بهشت در سلولهای دشمن
همرزمان و شاهدان نقل کردهاند که در لحظه شهادت، چنان عطر خوشی فضای زندان بعثیها را پر کرد که حتی دشمنان را به حیرت واداشت و آنان را به حقانیت و جایگاه والای این شهیدان معترف ساخت.
به گزارش نوید شاهد خراسان رضوی ، در چهارمین روز از بهار سال ۱۳۴۶، زمانی که شکوفههای بهاری روستای «نصرآباد» از توابع شهرستان کاشمر (خلیلآباد کنونی) را زینت داده بودند، دیدگان خانوادهای مذهبی به جمال فرزندی روشن شد که نامش را «حیدر» نهادند. حیدر دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش سپری کرد، اما شرایط زندگی و حس مسئولیتپذیری زود هنگام، او را بر آن داشت تا درس را رها کرده و برای کمک به معیشت خانواده، آستین همت بالا بزند.
او پس از مدتی کارگری در روستا، راهی کاشمر شد و حرفه خیاطی را پیشه کرد. اما حیدر تنها به دوختن جامه ظاهر مشغول نبود، بلکه همزمان به تهذیب نفس و آراستگی باطن نیز میپرداخت. جوانی مهربان و خوشرو که احترام به والدین سرلوحه زندگیاش بود؛ چنانکه هرگز چیزی را که در توان خانواده نبود طلب نمیکرد تا مبادا شرمندگی پدر و مادر را ببیند. حساسیت ویژه او به «کسب روزی حلال»، دستگیری از فقرا در حد توان، حضور مستمر در نمازهای جماعت و اهمیت به نماز اول وقت، از او جوانی ساخته بود که در میان اطرافیان به پاکی و صداقت شهره بود.
با آغاز جنگ تحمیلی، حیدر نتوانست آرام بنشیند. او که برادرش «علیرضا» را پیش از این در سال ۱۳۶۲ تقدیم اسلام کرده بود، لباس رزم پوشید تا راه سرخ برادر را ادامه دهد. او به عنوان بسیجی به لشکر ۵ نصر خراسان رضوی پیوست و با گذراندن دورههای سخت و تخصصی، به عنوان «غواص» و «تخریبچی» آماده نبرد شد.
کربلای ۴ و راز عطر بهشتی
زمستان سال ۱۳۶۵ فرا رسید. حیدر گلبازی در عملیات «کربلای ۴» در منطقه شلمچه، به عنوان خطشکن وارد عمل شد. در تاریخ ۴ دیماه ۱۳۶۵، او با تنی مجروح به اسارت نیروهای بعثی درآمد. روایت شهادت او یکی از شگفتانگیزترین روایات دفاع مقدس است. نقل شده است که این شهید بزرگوار در سحرگاه یکی از روزهای سرد زمستان ۱۳۶۵ در حالی که در چنگال دشمن اسیر بود، مظلومانه به فیض عظمای شهادت نائل آمد. همرزمان و شاهدان نقل کردهاند که در لحظه شهادت، چنان عطر خوشی فضای زندان بعثیها را پر کرد که حتی دشمنان را به حیرت واداشت و آنان را به حقانیت و جایگاه والای این شهیدان معترف ساخت.
پیکر مطهر این غواص دریادل، به مدت ۱۵ سال در خاک غربت ماند و سرانجام پس از تفحص، به آغوش میهن بازگشت و در زادگاهش، روستای نصرآباد، در کنار دیگر همرزمانش آرام گرفت تا سندی باشد بر ایستادگی و مظلومیت فرزندان این آب و خاک.
لازم به ذکر است که خانواده گلبازی، دو لاله سرخ را تقدیم انقلاب کردهاند. برادر ایشان، شهید «علیرضا گلبازی» (متولد ۱۳۴۴) نیز پیش از حیدر، در ۲۸ آبان ۱۳۶۲ در عملیات «والفجر ۴» در منطقه پنجوین به درجه رفیع شهادت نائل آمده بود.
شهرستان خلیلآباد در جنوب غربی خراسان رضوی که فاصله ۲۵۰ کیلومتری از مشهد مقدس قرار دارد، با تقدیم ۲۸۶ شهید، ۴۵۰ جانباز و ۱۰ آزاده، دین خود را به نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران ادا کرده است.
