شهید شدن افتخار من و شهید دادن در راه خدا، افتخار شماست
نوید شاهد: شهید «سید تاج‌الدین دردانه» فرزند «سید علی»، 3 بهمن‌ماه 1344 در خرم‌آباد دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 4 دی‌ماه 1362 در منطقه عملیاتی پاسگاه زید به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید را به بهانه سالگرد شهادتش می‌خوانیم.
درود به رهبر انقلاب اسلامی ايران اين پيرِ جماران و اين قلب تپيده ايران. سلام بر شهيدان راه حق و حقيقت، اين به خون خفتگان مخصوصاً آيت‌الله شهيد بهشتى. سلام بر مجروحين انقلاب و درود بر شهدای عزيز.
برای فتح كربلا پيش به سوی جبهه‌ها. من هم‌اكنون به جبهه حق عليه باطل می‌روم تا جانِ خود را فدای اسلام، قرآن و رهبرم كن.
برادر عزيز! اگر از دست من ناراحت هستيد مرا ببخشيد به بزرگی خودتان ببخشيد و از من ناراحتی نداشته باشيد.
مادر جان! مرا حلال كن چون كه می‌دانم زحمت‌های زيادی برای من كشيده‌ای و شب‌ها بر گهواره من نخوابیده‌ايد. من بعد از اینکه به دنيا آمدم مُرده‌ای بودم كه نه می‌توانستم حرف بزنم، نه می‌توانستم راه بروم، مرا به حد بلوغ رساندی و شب نخوابی كردی، ولی مادر مهربانم حالا كه من به جبهه می‌روم شايد كشته شدم، مرا ببخشيد.
مادر عزيزم! اگر شهید شدم در مرحله اول امام امت، رهبر انقلاب اسلامی را دعا كنيد و در مرحله دوم وقتی كه من كشته شدم هميشه خوشحال و شاد باشيد چون كه شما مرا به اين حد رساندی و فرزندت در راه خدا كشته شــده است. شهيد شدن افتخار من است و شهيد دادن در راه خدا افتخار شماست؛ چون اگر من شهيد شدم شما يك قربانی در راه خدا داده‌ايد.
مادر مهربانم! وقتی كه سر قبر من می‌آيی هميشه با روحيه شاد، با قلبی روشن و با يك دسته گل به دیدن عزيزت بيا نه با حالی ناراحت و افسردگی. خدا كند كه چنین فرزندت را در راه خدا و اسلام بدهی و شهادتت نصيبش شود.
برادر جان! اگر من شهيد شدم مرا در خرم آبادِ لرستان، در ميان شهيدان گلگون كفن دفن كنيد.
والسلام عليكم و رحمه الله و بركاته
