خدا را شکر می‌کنم برای همه چیز. آمدم به جبهه برای رضای خدا، برای دین اسلام، برای یاری مستضعفین، و برای جنگ با استکبار جهانی. خدا را سپاس که این توفیق را به من داد تا در این مسیر قدم بگذارم.
من، «محسن مظفریان» شهادت را افتخار بزرگ می‌دانم و از شما میخواهم که خط امام را با وفاداری ادامه دهید. به پدر و مادرم و خانواده‌ام می‌گویم، برای من ناراحت نباشید و جامه سیاه به تن نکنید، چون جانم را فدای اسلام کرده‌ام. امیدوارم راه من و همه شهدا چراغ راهتان باشد.
شهید «محمد رضامظفری» در وصیتنامه خود از خانواده، دوستان و همه مردم خواسته است که همیشه یاد شهدا و اسرا را در دل داشته باشند، با امر به معروف و نهی از منکر، کمک به مظلومان و حفظ وحدت خانواده شهدا، راه خدا و انقلاب را ادامه دهند و از هر کاری جز کار‌های خداپسندانه پرهیز کنند.
شهید «غلامحسین مظاهری» در وصیت‌نامه‌اش با قلبی سرشار از ایمان و شوق وصال الهی، نوشت که از رفتن به جبهه مقدس حق علیه باطل بی‌نهایت خوشحال است و شهادت را آرزوی دیرینه خود می‌داند. او در واپسین کلمات خود، خانواده‌اش را به صبر و پایداری دعوت کرده و از مردم خواسته برای شادی روح شهیدان، تکبیر بگویند.
شهید «علی اکبر مشکین ماضی» در بخشی از وصیت نامه به یادگار مانده اش نوشته است:ای برادر همیشه در این انقلاب شرکت کن و چشم و گوشت به فرمان امام باشد. گوش به حرف‌های منافقین ندهید.
شهید «جواد مرندجانی» در بخشی از وصیت نامه اش آورده است: پدر و مادر مهربانم! ناراحت نباشید که من زودتر از این دنیا رفتم، چون آرزوی من همیشه جان دادن در راه اسلام و انقلاب بود. شما صبور باشید و بدانید که خون من و شهدای دیگر، برای حفظ این خاک و دین فدا شده است.
شهید«حسن مرزبانی» در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: خواهر و برادران عزیزم، از شما میخواهم که بر مرگ من اندوه نخورید و راه حق را ادامه دهید. من به خدا ایمان دارم و امیدوارم که شهادت نصیبم شود و شما هم سربلند باشید.
شهید «کیومرث مردانی»، پاسدار دلیر کرمانشاهی، در آستانه عملیات والفجر ۴ در نامه‌ای به مادرش سفارش کرد که پس از شهادتش صبور باشد و تنها به افتخار شهادت به عنوان پیروزی بنگرد. او ضمن درود به امام خمینی و شهیدان، راه ایثار و مقاومت را مسیر حق دانست و از خانواده‌اش خواست به فرمان رهبر انقلاب گوش فرا دهند.
شهید «ولی مرادی» در بخشی از وصیت نامه خود نوشته است: اگر من شهید شدم، گریه و زاری نکنید؛ چون شهیدان در آن دنیا زندگی خوب و خوشی دارند. بدانید که من در راه اسلام، دفاع از آرمان‌های امام و حفظ آب و خاک وطنم شهید شده‌ام. نگذارید دشمن به میهن اسلامی ما نفوذ کند و تجاوز آنها را در نطفه خفه کنید.
شهید «حسین یحیی» در وصیت‌نامه‌اش می‌نویسد: «امت حزب‌الله! پشتیبان امام عزیزمان باشید و لحظه‌ای او را تنها نگذارید. هرچه او می‌گوید، همان را مد نظر بگیرید و برای سخنان خود، کردار و رفتار، برخورد، شناخت و انتخاب مدنظر بگیرید.»
شهید «ابوالفضل فلاح‌شیروانی» در وصیت‌نامه‌اش آورده است:«مادر جان! وقتی خبر شهید شدنم را آوردند، ناراحت نشو؛ چون من راه حسین(ع) را رفتم. مادر جان! باید افتخار کنی که من در بستر نَمُردم ...»
شهید «مولا مراد عبدالتاجدینی» در بخشی از وصیتنامه خود نوشت که مرگ با عزت را از خدا طلب کرده و تأکید کرد که ماندن در پشت جبهه و بی‌تفاوتی، خیانت به اسلام و زمینه‌ساز اسارت است.
شهید «حمید عباسی» در وصیتنامه خود از مردم ایران خواسته است که بیدار باشند، آماده جانفشانی شوند و با همت و ایمان قوی در برابر دشمنان داخلی و خارجی بایستند تا خون شهیدان پایمال نشود و راه حق ادامه یابد.
شهید «مصطفی هژبری» در بخشی از وصیت نامه اش نوشته است: خداوندا، من این راه را انتخاب کرده‌ام و به سوی تو پرواز می‌کنم. اگر شهید شدم برای من گریه نکنید؛ گریه شما بر اباعبدالله الحسین (ع) باشد که در صحرای کربلا بدون کفن بر خاک افتاده بود.
شهید «مراد علی ویسی» در وصیت‌نامه‌اش خطاب به مادر و خانواده تاکید کرده است: مادر! پیامم به تو این است که جز راه امام و اسلام راه دیگری نپیمایی. غم و اندوهی که برای من می‌گذارید تنها به یاد خدا، اسلام و آزادی باشد و تلاش شما برای پر دوام بودن میهنم باشد.»
توصیه می‌کند: تا آنجا که برایتان امکان دارد از انقلاب مقدس جمهوری اسلامی ایران حمایت و پاسداری کنید. ما خواست و آرزویمان برقراری حکومت عدل اسلامی در سراسرجهان است و این آرزو خواست همه شهیدان عزیزی است که در این راه جان باخته‌اند.
شهید حسین خدادادی از شهدای جنگ تحمیلی دفاع مقدس استان بوشهر در وصیت نامه‌ی خود خطاب به امت اسلامی نوشته است؛از برادران و خواهران میخواهم، که اسلام را تنها نگذارند و همیشه دعا برای سلامتی امام امت نور و حقیقت مبارز را فراموش نکنند.
شهید محمدرضا الیاسی در وصیت نامه خود نوشته است که: «پدر و مادر عزیزم تنها آرزویی که دارم این است که بعد از شهادتم از زبان شما چیزی جز "اللهم تَقبل مِنّا هذا القربان" شنیده نشود.»
شهید «فرج اله مرادی» در بخشی از وصیت نامه اش نوشته است: پدر عزیزم! مرا حلال فرما و اگر شهید شدم برای من به هیچ وجه گریه نکن شهید شدن من خواست الهی است و پیمودن این راه بر عهده‌ی هر یک از ما گذاشته شده است.