نگذارید خون شهدا پایمال شود
نوید شاهد: شهید «اسماعیل عرب یارمحمدی» فرزند علی، 12 اسفندماه 1340 در شاهرود به دنیا آمد. این شهید والامقام در 10 مهرماه 1361 به شهادت رسید. در ادامه بخشی از وصیتنامه شهید عرب یارمحمدی را می‌خوانید:
شهیدﺑﺴﻢ ﷲ اﻟﺮﺣﻤﻦ اﻟﺮﺣﯿﻢ
« وَلا تَحسَبَنَّ الَّذينَ قُتِلوا في سَبيلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحياءٌ عِندَ رَبِّهِم يُرزَقونَ »
«هرگز گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدند، مردگانند! بلکه آنان زنده‌اند و نزد پروردگارشان روزی داده می‌شوند.
ﺑﺎ ﺳﻼم و درود ﺑﻪ رﻫﺒﺮ اﻧﻘﻼب و اﻣﯿﺪ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﺎن ﺟﻬﺎن و ﺑﺎ ﺳﻼم ﺑـﻪ ﻣﻠـﺖ ﺷـﻬﯿﺪ ﭘﺮور اﯾﺮان ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﺜﺎر ﺟﺎن و ﻣﺎل ﺧﻮد در راه ﺧﺪا اﯾﺜﺎر ﻣﯽکنند. ﻣﻠﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺣـﻖ در اﯾـﻦ اﻧﻘـﻼب ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ اﻣﺘﺤﺎن ﺧﻮد را دادﻧـﺪ و در ﭘـﯿﺶ ﺧـﺪاي ﺧـﻮد رو ﺳـﻔﯿﺪ ﻫـﺴﺘﻨﺪ. ﻣـﻦ در اﯾﻨﺠـﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﻄﺎﻟﺒﯽ را ﺑﺎ ﺷﻤﺎ در ﻣﯿﺎن ﺑﮕﺬارم و ﭼﻨﺪ ﺧﻄﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان وﺻﯿﺖ ﺑﻨﻮﯾﺴم.
ﺷﻬﺎدت ﻣﻘﺎﻣﯽ واﻻ و ﭘﺮ ارج و ﻋﻈﯿﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺼﯿﺐ ﻫﺮﮐﺲ ﻧﻤـﯽﺷـﻮد، ﺷـﻬﯿﺪان دارای ﻣﻘﺎﻣﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨد. ﻣﻦ ﻫﺮﮔﺰ ﺧﻮد را ﻟایق اﯾﻦ ﻣﻘـﺎم ﺑـﺰرگ ﻧﻤـﯽﺑﯿـﻨﻢ و ﺧـﻮد را ﺧﯿﻠـﯽ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ از آن ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺷﻬﯿﺪ ﺷﻮم و اﯾﻦ اﻓﺘﺨﺎر ﻧﺼﯿﺒﻢ ﮔﺮدد. اﮔـﺮ اﯾـﻦ ﺳـﻌﺎدت ﻧﺼﯿﺐ ﻣﻦ ﺷﺪ ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ، اﯾﻦ ﮐﻪ اﻧﺴﺎﻧﯽ ﻣﺮده و ﺧﺎﻣﻮش ﺑﯽ روح و بی ﺣﺮﮐﺖ ﻧـﺎﺗﻮان و ذﻟﯿـﻞ ﺑﻮدﯾﻢ، اﻧﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻣﻮر ﺧﻮدش و وﺿﻊ ﺧﺎرﺟﯽاش ﻣﺮده ﺑـﻮد و زﻧـﺪﮔﯽ ﺧـﺎﻣﻮش ﺧﻮد را ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ. در اﯾﻦ اﯾﺎم ﺗﺎرﯾﮏ و ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ ﻧﺎﮔﺎه ﻓﺮﯾﺎدي از ﺣﻠﻘـﻮم ﺑـﺰرگ ﻋﺎﻟﻤﯽ ﻓﻘﯿﻪ ﺑﻪ در آﻣﺪ ﮐﻪ ای ﻣﺮدم! ﭼﺮا ﺧﺎﻣﻮﺷﯿﺪ؟ ﭼﺮا ﻣﺮده اید؟ ﺗﺤـﺮك و ﺣﺮﮐـﺖ ﻧﻤﺎﯾﯿـﺪ و ﻓﺮﯾﺎد ﺑﺰﻧﯿـﺪ.
«واﻟﺴﻼم ﻋﻠﯿﮑﻢ و رﺣمه ﷲ و ﺑﺮﮐﺎته»
ﺑﺮادر ﺷﻤﺎ ﻣﺠﯿﺪ ﻋﺮب ﯾﺎر محمدی
1361/6/1
روحش شاد و راهش پر رهرو باد.
