راه انقلاب را ادامه دهید

نوید شاهد: إِنَّا فَتَحْنَا لَكَ فَتْحًا مُبِينًا  لِيَغْفِرَ لَكَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَمَا تَأَخَّرَ وَيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكَ وَيَهْدِيَكَ صِرَاطًا مُسْتَقِيمًا وَيَنْصُرَكَ اللَّهُ نَصْرًا عَزِيزًا  هُوَ الَّذِي أَنْزَلَ السَّكِينَةَ فِي قُلُوبِ الْمُؤْمِنِينَ لِيَزْدَادُوا إِيمَانًا مَعَ إِيمَانِهِمْ ۗ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ ۚ وَكَانَ اللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمًا. با سلام و درود فراوان به پيشگاه منجى عالم بشريت حضرت ولى عصر ارواحنا له الفدا و فرزند خلف و پاك حضرت زهرا رهبر كبير انقلاب خمينى عزيز و مهربان و شهداى صدر اسلام تا كربلاى ايران. من اين وصيت را زمانى مى نويسم كه در جوار شهداى بخون خفته گلگون كفن شيراز حضور دارم شهدايى كه از ديدن عكس آنها هرگز سير نمى شوم. زيرا نشده كه در يك بهشت زهرايى يا گلستان شهدايى نروم و ساعتها را در آنجا نگذرانم و غصه مى خورم كه چرا بعد از اين همه تلاش و كوشش همچون اين عزيزان انقلاب در اين منزل اخروى جاى ندارم. شهادت در راه خدا سعادت است و فنا و نابودى نيست. نمى دانم چرا بعضيها از مرگ مى ترسند اين ترس از ضعف ايمان و تقوا نشأت مى گيرد.

سوگند بسيار مى خورم شرمنده ام در قبال شهداى عزيز كربلاى ايران كه نمى دانم در اين وصيت نامه چه بنويسم مخصوصا شهداى گمنامى كه حتى جنازه هايشان حتى بدست نيامد. العفو العفو استغفرالله. فقط بعد از طلبيدن حلاليت از امام بزرگوار كه خدا مرا ببخشد اگرمرتبه اى سست ايمان شده باشم، از خط اين بزرگمرد تاريخ، امام عزيز و زحمات چندين ساله پدر و مادرعزيز وگرامى كه وقتى از زحمات خودشان در رابطه با من مى گفتند جبرانش را بجز دعاى خير و ورود ايشان به بهشت چيز ديگرى ندارم و طلبيدن حلاليت از برادرانم و اقوام و خويشاوندانم به شما توصيه می کنم با یکدیگر وحدت و يكپارچگى داشته باشید و حواس خود را متوجه مسائل مادى دنيوى نسازيد.

زيرا اين مسائل حجابهاى بسيارى بين انسان و خدا ايجاد مى كند و سلام مرا بسيار توسط باتحه به برادران و دوستان عزيز شهيدم بفرماييد و رفقا و دوستانم مرا ببخشند اگر در طول عمر دوستى با ايشان سوئى از بنده حقير ديده اند و همگى شما را كه از امت آل محمد (ص) هستيد توصيه به وحدت عليه استكبار جهانى و خودفروختگان و مزدوران داخلى مى كنم كه با تمام حواس متوجه اين امام عزيز باشيد و راه سرخ امام حسين (ع) سرور شهيدان كه خمينى عزيز همان راه را دنبال مى كند را ادامه دهيد و اين را متوجه باشيد كه با اين ناراحتيهاى دنيوى از راه امام عزيز سست ايمان نشويد و اگر كسى بدگويى از اسلام و امام و اين انقلاب كرد هدايتش كنيم و اگر قابل هدايت نبود بكوبيد در دهانش.

بعد از مرگم تمامى آشنايان در حد توان و وسع يك روز كامل نماز و روزه را برايم اعاده كنند و اگر خانواده مايل بودند مرا در دارالرحمه شيراز دفن كنند و اگر مقدور بود نمازم را در گلستان شهداى آبادان برگزار كنيد. البته مقدارى از خاك قبر برادر عزيزم را در آبادان برداريد و روى قبرم بريزيد. در هر حال عشق و علاقه ام به دوستان و برادران آنقدر است كه دلم مى خواهد سلام همه را در اين وصيتنامه كوچك بنويسم ولى چه كنم كه از وصيت دوستان عزيزم عاجزم و مرا ببخشيد. بعد از مرگم به خانواده و خويشاوندانم بگوييد اگر كدورتى از يكديگر دارند كنار بگذارند و دنباله رو راه اين انقلاب باشند. هر وقت خواستيد برايم گريه كنيد مصيبت امام حسين (ع) عزيز را گوش دهيد و گريه تان بخاطر امام حسين باشد. بخاطر يتيمان امام حسين باشد.

زيرا امكان دارد ما فجيعتر از حسين كشته و شهيد شويم ولى درس عشق و شهادت در راه خدا را در مكتب سرخ حسين (ع) يافتيم و توصيه بسيار مى كنم نگذاريد به اين مهره هاى انقلاب و اسطوره هاى امت و ياران امام و اين دليرمردان جمهورى اسلامى خدشه اى و ضربه اى از طرف اشرار و فاسقين و مارقين وارد شود نابودشان كنيد. به سخنان فصيح امام عزيز گوش فرا دهيد كه صحبت از تفاهم بسيار مى كند. وحدت و برادرى بسيارى بين نهادهاى انقلابى چون كميته و سپاه و ژاندارمرى و ارتش و ساير قواى مسلحه و نهادهاى ديگر (غيرنظامى) ايجاد كنيد كه شهدا جز اين چيز ديگرى نمى خواستند. رابطه خود را با خدا بوسيله عبادت و دعا بيشتر نزديكتر كنيد كه منقول از شهيد مظلوم بهشتى است كه در آن دنيا مو را از ماست مى كشند. در خاتمه همه را به خدا مى سپارم و براى همه شفاعت و بندگى و استقامت در راه خدا را خواهانم و همچنين از همه هم هواهان دعا و حلالیت می طلبیم. السلام عليك و رحمة الله و بركاته. السلام من اتبع الهدى. خدايا خدايا تا انقلاب مهدى (عج) حتى كنار مهدى خمينى را نگهدار. مورخه 1362/5/2.