پرواز پرستوها
هر روز پرستو شدنت را باور کنم یا نه
سه نوبت، نه بیشتر
براي پرواز از شانه هاي زخمی یک مادر
نمی دانم،
چگونه؛
این خاکریز تو را پرواز می دهد
قدس را طواف می کنی
دستان کوچکت
واقعا
واقعه آفریدند
بگو به انتهاي نگاهت
به کجا گره خورده است
که به خاك مقدس و سرخ سرزمین ات
روزي چند بار، پیشانی می سایی
می پرسم از این خاك، روزي چند بار
کربلا می شوي
فردا،
شاید،
یک بال پرواز مانده باشد
تا پژواك خنده هاي
کودکانه ات را سینه ام
حس کنم
ولی باور کن
وقتی کف دستانم آسمان را نظاره می کند
و به چشم هاي بارانی تو خیره می شوم
یادم می رود به آسمان چه بگویم
آسمان ستاره شدنت را می بیند
ابرها بازي، غزل، گلوله را می بینند
و من فاصله ها با تو دارم که دعایت کنم
امشب وقتی مروارید قندیل بسته را در چشمانت دیدم
و فریاد مادر داغدارت را شنیدم
چنین برایت دعا می کنم
الهی ! دستانی که غنچه ها را
از باغ محبت مادر جدا می کند، بشکن!
سروده : اشرف سیف الدینی - کرمان
منبع: کتاب زخم سیب (مجموعه اشعار برگزیده پانزدهمین کنگره سراسری شعر دفاع مقدس)،حسین اسرافیلی، نشر صریر
