پرواز بیصدای جوان تالشی؛ روایت شهادت سرور فلاحی
شهید سرور فلاحی، فرزند وطندوست دیار تالش، که در ۹ آبان ۱۳۴۶ چشم به جهان گشود، پس از سالها حضور با ایمان در جبهههای دفاع مقدس، سرانجام در سوم مرداد ۱۳۶۷ در اسلامآباد غرب با اصابت تیر مستقیم دشمن به فیض عظیم شهادت نائل آمد. پیکر پاک او امروز در گلزار شهدای تالش مأمن دلهای عاشق است.
به گزارش نوید شاهد گیلان، سرور فلاحی، جوانی از تبار غیرت و ایمان، در ۹ آبان ۱۳۴۶ در خانوادهای شریف و زحمتکش در تالش متولد شد. پدرش، اروج، و مادرش، نسا، با عشق و مهر او را پروراندند و سرور از همان کودکی روحیهای آرام، پاک و مردانه داشت. دوران نوجوانی او همزمان با روزهای پرالتهاب جنگ تحمیلی بود؛ روزهایی که در آن جوانان این سرزمین، با دلهایی سرشار از ایمان، برای دفاع از خاک و ناموس ایران اسلامی راهی میدان نبرد میشدند.
سرور فلاحی نیز با همین احساس مسئولیت و عشق به میهن، لباس رزم پوشید و در صف مدافعان وطن قرار گرفت. حضور او در جبهه، سرشار از شجاعت و ایثار بود و همرزمانش از صلابت و روحیه مهربان او همواره با احترام یاد میکنند.
سرانجام در سوم مرداد ۱۳۶۷، هنگامی که نیروهای دشمن در منطقه اسلامآباد غرب یورش آوردند، شهید فلاحی در خط مقدم مبارزه ایستاد و با اصابت تیر مستقیم دشمن به دیدار پروردگار شتافت؛ پروازی که نام او را در آسمان ایثار و شهادت جاودانه کرد.
پیکر مطهر این شهید والامقام، پس از تشییعی با شکوه، در گلزار شهدای تالش آرام گرفت تا یاد و نامش همواره در دل مردم منطقه زنده بماند. امروز مزار او میعادگاه دلهایی است که برای شهامت، فداکاری و پاکی، ارزش و احترام قائلاند.
یادش گرامی، راهش پررهرو و نامش تا همیشه درخشنده باد.
