نخستين آشنايي ما به قبل از انقلاب در مسجد جامع ايلام برمي گردد. بعدها در منطقه ي شش دار و هسته ي مركزي مسجد با هم و ساير دوستان فعاليت مي كرديم و شهيد بسطامي در اواخر فعاليت هاي تشكيلاتي بسيج به ما ملحق شدند و زمينه ي فعاليت ايشان در هنرستان حضرت امام (ره) با جاويد الاثر عبدالمجيد اميدي فراهم شد. در خصوص فعاليت هايي كه در مسجد داشتيم با هم هماهنگ بوديم و موقعي كه به سپاه رفتيم، مجموعه اي مركزي تشكيل داديم. در زمان آغاز مدرسه ما دو فعاليت داشتيم؛ يكي تبليغات، و ديگري برخورد با گروه هاي التقاطي بود. موقعي كه در سپاه انجام وظيفه مي كرديم، رابطه ي بسيار تنگاتنگي داشتيم و اين باعث ارتباط نزديك تر ما با خانواده ي ايشان شد. با اين تعاريف، حساسيت در مورد بسيج نهايتاً معطوف به تشكيلات سپاه شد و شهيد بسطامي همراه جاويد الاثر اميدي وارد اطلاعات سپاه شدند و بعدها با توجه به احساس خاصي كه شهيد نسبت به مسايل جنگ داشتند، از اطلاعات سپاه منفك شدند. در سال 64 در مقطعي كه شهيد غلام ملاحي، مسئول اطلاعات عمليات، به جايي ديگر منتقل شدند و بعدها كه شهيد ملاحي بازگشتند ايشان به مسئول عمليات تيپ 11 اميرالمؤمنين منصوب شدند و در سال 65 به بعد شهيد بسطامي به همراه سردار نعمان غلامي، آزوغ و... به عنوان شوراي سرپرستي به منطقه ي سردشت جهت كار شناسايي اعزام شدند و بعد از سال 65 شهيد بسطامي مسئوليت اطلاعات عمليات را عهده دار شدند. در آغاز مسئوليت ايشان، به عمليات كربلاي 4 منطقه ي شلمچه اعزام شديم و بعد از عمليات كربلاي 4 اوج مسايل جنگ از قبيل مسايل كردستان بود و ديگر عمليات هايي كه شهيد بسطامي در آن ها شركت داشت، عمليات هاي كربلاي 10 و نصر 8 و والفجر 10و ... بود. و در سال 66 بعد از اعلام آتش بس و امضاي قطعنامه، تحركاتي جهت شناسايي توسط تيم شناسايي اطلاعات- عمليات با مسئوليت شهيد بسطامي اتفاق افتاد و اين آخرين مأموريت شهيد بسطامي بود كه در منطقه دوآب فيروزآباد انجام گرفت. تمام ياد او خاطره بود. انساني شوخ طبع و در بين نيروها يك جو شوخ طبعي ايجاد كرده بود. چون كار ما اقتضا مي كرد كه در كار خود انعطاف داشته باشيم، تا نيروها روحيه اي عالي داشته باشند. ارتباط شهيد علي با غلام، ارتباطي بي نهايت صميمي بود. در قسمت اطلاعات- عمليات كساني كه مي خواستند، وارد تشكيلات شوند، با انتخاب خودشان بود و با آن اخلاص و معنويتي كه نيروها داشتند به اطلاعات- عمليات مي آمدند. نيروها مجذوب شهيد بسطامي مي شدند. در مجموع در خود لشكر اميرالمؤمنين(ع) ستاره هايي بودند كه افول كردند. اگر ياد و ذكر آن ها در وجود ما نبود، ما فنا مي شديم. اگر عكس و ياد آن ها در روبروي ما نباشد، ما فنا مي شويم و ستاره هايي بودند كه به سوي خدا رفتند و ما اينك به حالشان غبطه مي خوريم و حالا برگ برنده در دستان آن هاست و ما از اين برگ برنده غافل شديم. عمده ترين شهدايي كه ما داشتيم، نيروهاي اطلاعات عمليات بودند. اگر به عمق آن اشاره كنيم بايد طوماري نوشت؛ چرا كه نيروهاي اطلاعات- عمليات فقط با دشمن، سيم خاردار و مين سروكار داشتند و هر بار كه به عمليات مي رفتند، 99درصد امكان داشت كه شهيد شوند.