شهدای واقعی

حسنيه آوديچ (مادر شهيد محمد آوديچ)

درباره شهيد حيدري و فرزند شهيدش خاطراتي را مي گويد:

محمد و رسول ( ره ) دوستان واقعي هم بودند . و از يكديگر مواظبت مي كردند . آنها در كنار هم و براي يك كشور و در راهي مشترك به شهادت رسيدند. ايراني هايي كه از ج. ا. ا آمده بودند تا به ما كمك كنند خيلي با هم متحد بودند. محمد آنها را خيلي دوست داشت و هرگز از آنها جدا نمي شد. وقتي هم مي خواستند دراين آخرين سفر همراه شوند يك نفر ديگر كه الان اسمش يادم نيست قرار بود با رسول برود به طرف زنتيسا ولي رسول گفت : خير، فقط محمد بايد با من بيايد . من فقط به محمد اعتماد دارم و مي خواهم با وي بروم . آنها هميشه با هم بودند و با هم نيز شهيد شدند .

ايراني ها در اين جنگ واقعاً كوشيدند كه سرزمينهاي آزاد شده ما هرچه بيشتر شود و ايران در اين زمينه هم از لحاظ تسليحاتي و هم از لحاظ غذايي خيلي سرمايه گذاري مي كرد. حتي از نيروهاي خودش در اين سرزمين خرج كرد . دراينجا بوسنيايي و ايراني با هم شهيد شدند. ايراني هاي زيادي در بوسني بودند ومن فقط آنهايي را مي شناسم كه پسرم با آنها بود و بقيه را نمي شناسم . ولي مي دانم كه شهداء ديگري را هم ايراني ها در بوسني با هدف نجات بوسني از دست كفار و نسل كشي مسلمانها تقديم كردند، چرا كه در اينجا داشت كفر سلطه پيدا مي كرد و صرب ها مي خواستند ما را نابود كنند تا ديگر اصلاً اسلامي در بوسني وجود نداشته باشد ولي به خواست خدا اسلام در بوسني براي هميشه جاودان خواهد ماند البته با نيروي مشترك ايران و بوسني و اگر خدا بخواهد آنطوري كه صرب ها پيش بيني كردند نخواهد شد.

پيامي براي خانواده شهيد حيدري دارد، وي مي گويد: خيلي دوست دارم آنها را ببينم . پيام من براي آنها اين است كه صابر باشند . خدا به آنها صبر بدهد. انشاء الله در آخرت دوباره به رسول محشور شوند . و من هم انشاءالله با محمد در آخرت ديدار خواهم كرد. اميد من به اين است و به اين خاطر گريه نمي كنم . براي من داشتن يك شهيد باعث شادي و خوشحالي است . به هيچكي نمي توانم بگويم كه اين حالت چقدر زيبا و فرح بخش است. مادر يك شهيد بودن افتخار است آنهم شهيد واقعي. رسول و محمد اگر خدا بخواهد شهداي واقعي هستند و در آخرت دوباره ما همديگر را خواهيم ديد.

پيام من به خانواده شهيد حيدري اين است كه انشاء الله در آخرت در بهشت با هم خواهند بود و با شهيد خود ملاقات خواهند كرد. ايشان از كشور ديگري آمده بود تا در راه اسلام و براي آزادي كشور ما مبارزه كند و اين باعث خواهد شد كه اجر بيشتري نصيبش شود و اين افتخار هم براي مادر و هم براي خانواده وي باقي خواهد ماند . آنها براي مبارزه  در راه اسلام به اينجا آمدند و مبارزه كردند تا نور اسلام در اين سرزمين خاموش نشود. پيام من اين است كه آنها سعادت بيشتري در آنجا خواهند داشت و اميدوارم كه ما هم همراه آنها سعادتمند شويم . مادران شهداي بوسنيايي با فرزندانشان در بهشت جاودان خواهند بود و خانواده هاي ايراني هم كه خدا به آنها صبر بدهد اميدوار باشند كه در آخرت در بهشت كنار فرزندانشان خواهند بود.

(اجراي صحنه رسيدن خبر شهادت محمد ورسول ، توسط خانم حسنيه آوديچ)

مرد: حسنا بايد بهت بگويم كه محمد و رسول شهيد شدند. تقدير خدا اينطور بود غصه نخور آنها شهيدان دفاع از اسلام در بوسني هستند غم مخور.

مادر شهيد : مي دانم كه آنها شهيد شده اند ولي كاش اينجا بودند و اسلام را باز هم گسترش مي دادند.

مرد : شما مادر يك شهيد شده اي ، به شما تبريك مي گويم.

مادر شهيد : اين تسبيح را رسول به محمد داده بود . محمد از وي اين تسبيح را درخواست كرد و رسول بهش گفت : افراد زيادي اين تسبيح را از من مي خواستند، ولي تا كنون آنرا به هيچكس نداده ام ، اين يك تسبيح گران قيمت ايراني است ولي آن را به شما هديه مي دهم.

مادر شهيد با تسبيح ذكر ميگويد:

سبحان الله ، سبحان الله ، سبحان الله ... الحمدالله ، الحمدالله ، الحمدالله رب العالمين تعالي شأنه ...

الله اكبر ، الله البر ، الله اكبر ...

منبع : متن مصاحبه تلويزيوني پروژه سلام بر بوسني -روستاي پوتكلچ