سیری در حیات طیبه شهید «حسن احمدی»:
پرواز بیبازگشت رزمنده جنوب شهر
از محلات جنوبی تهران تا خاکریزهای عملیات والفجر۴؛ روایتی از زندگی کوتاه و پربرکت رزمندهای که عشق به شهادت، در چشمانش موج میزد.
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید حسن احمدی، در سال ۱۳۴۳ در خانوادهای کارگری در یکی از محلات جنوب تهران به دنیا آمد. از همان کودکی، نجابت و سادگی در چهرهاش نمایان بود. وقتی به سن مدرسه رسید، با اشتیاق قدم به دبستان گذاشت، اما نتوانست تحصیل را ادامه دهد. کتابهایش را بست و راهی بازار کار شد.
در اوج نوجوانی، طنین انقلاب اسلامی، زندگیاش را دگرگون کرد. گویی پس از سالها، معنای واقعی زندگی را یافته بود. هر شب به مسجد محله میرفت و در فعالیتهای فرهنگی و نظامی شرکت میکرد. بسیج برایش تنها یک تشکیلات نبود؛ خانه دومش بود.
وقتی جنگ تحمیلی آغاز شد، حسن بیتابانه منتظر فرصتی بود تا به رزمندگان اسلام بپیوندد. سرانجام روز موعود فرا رسید و او با سادهترین لباسها و عمیقترین ایمان، راهی جبهه شد.
در اولین اعزام، ماهها در کنار همرزمانش جنگید و با تجربهای گرانبها بازگشت. اما دوری از جبهه برایش سخت بود؛ گویی تکهای از وجودش در خاکریزها مانده بود. روزها را به عیادت مجروحان و زیارت شهدا میگذراند، تا اینکه بار دیگر عازم خط شد.
این بار اما نگاهش متفاوت بود. در چشمانش برقی از شوق شهادت میدرخشید. گویی میدانست این سفر، آخرین سفر است.
در عملیات والفجر۴، در حالی که ندای «اللهاکبر» از اعماق جانش برمیخاست، به سوی دشمن یورش برد. تیرباران دشمن، پیکر مطهرش را دربرگرفت و او به آرزوی دیرینهاش رسید.
پیکرش در میدان نبرد ماند؛ گویی زمین، عاشقانه او را در آغوش کشیده بود. امروز نام حسن احمدی بر سینه تاریخ این مرز و بوم میدرخشد؛ رزمندهای سادهپوش که با ایمانش جاودانه شد.
انتهای پیام/
