یادداشت/ شهادتی رُخ داد و جهانی تکان خورد

نوید شاهد ایلام؛ سیزدهم دی ماه 1398 محبوبترین چهره شناخته شده نظامی در دنیا به دستور رئیس جمهور آمریکا ترور و به شهادت رسید و ایران یکپارچه عزادار شد و مبهوت، مبهوت از اینکه حاج قاسم سلیمانی دیگر نیست!
صبح بعد از شهادت تمام کوچه ها و خیابان‌های ایران اشک بود و آه، نه کسی فراخوانی داد، نه مراسم رسمی از قبل اعلام شد، مردم به صورت خودجوش و انگار که یکی از نزدیکان خود را از دست داده باشند به سر و سینه می زدند و این خبر را باور نداشتند، خبری که در کمترین زمان ممکن در صدر اخبار دنیا قرار گرفت و هر قلب آزادی خواهی در دنیا را متاثر کرد.
زن و مرد، پیر و جوان و کودکان که انگار قهرمان تکرار نشدنی خود را از دست داده بودند، سرشار از خشم از این اقدام جنون آمیز رئیس جمهور آمریکا بودند و با گریه فریاد انتقام سر می دادند.

آن روز حضور مردم در مصلی ایلام را فراموش نخواهیم کرد که زنان ایلامی طوری بر سر و صورت خود می زدند و مویه و شیون می کردند که انگار سال‌های دفاع مقدس بود و خبر شهادت فرزندان و برادران آنها را آورده بودند.

اما چرا چنین شد؟
مگر حاج قاسم سلیمانی که بود؟
آیا جز اینکه یک ژنرال نظامی بود؟!
قاسم سلیمانی تنها یک ژنرال نظامی و فرمانده نبود، او یک شخصیت کم نظیری بود که سرا پای وجودش مملو از عشق الهی بود و تمام هستی او برای عزت دین خدا و سربلندی مردم ایران و مظلومان منطقه وقف شده بود.
قاسم سلیمانی شخصیتی بود که اخلاص صادقانه و مردمی بودنش را با عمل و نه با ادعا، همه درک و لمس کرده بودند، او در جنگ، سیل، زلزله، نبرد با داعش، در کنار مردم و برای دفاع از آنها با تمام وجود ماند و هیچ گاه هم از این همه محبوبیتی که در بین مردم داشت در جهت رسیدن به مقام و جایگاهی استفاده نکرد و جهاد در میدان نبرد از همه چیز برایش شیرین تر بود.

او فقط محبوب ملت ایران نبود، و حتی خیلی ها که خیلی در قید و بند موضوعات جهاد و دین و مقاومت نبودند، به شدت از رفتن او متأثر شدند.

شهید حاج قاسم سلیمانی، از چهره های برجسته در زمان دفاع مقدس و فرمانده سپاه قدس بود که به خاطر ایستادگی و مقاومت بی نظیرش در برابر تکفیری های داعشی و حضور میدانیش در جبهه های منطقه به یک قهرمان و اسطوره ای بی نظیر تبدیل شد، شخصیتی متواضع و فروتن و به معنای واقعی مردمی، که هیچ مرزبندی بین مردم انجام نداد و همه را با هر تفکر و عقیده ای عزیز می دانست.

و امروز دو سال از پرواز انسانی می گذرد که به معنای واقعی و بدون اغراق، عزیز دل یک ملت بود. سیزدهم دی ماه روزی بود که نبض دنیا ایستاد و شوکی بزرگ به جبهه مقاومت و تمام آزادی خواهان دنیا وارد شد و بغضی برایمان به یادگار ماند که تا انتقام خون پاک حاج قاسم را از جنایتکاران بی آبروی تاریخ نگیریم، فرو نخواهد نشست.

یادداشت از فرشته سنجیده