مرتضی، مرد فتنه‌های سخت بود

نوید شاهد: از زمان پیروزی انقلاب اسلامی این مملکت شهدای زیادی را به خود دیده است که برای امنیت و حفاظت این مرز و بوم، ایثار و فداکاری‌های بزرگی از خود نشان دادند؛ شهدای مدافع حرم مصداق بارز چنین افرادی هستند. به تعبیر مقام معظم رهبری اگر شجاعت شهدای مدافع حرم نبود ما بایستی با دشمنان در مرزهای کشور درگیر می‌شدیم. شهید حریم آل‌الله، «مرتضی عبداللهی» یکی از مدافعان حرم بود که که 23 آبان سال 96 در استان دیرالزور توسط تروریست‌های تکفیری به شهادت رسید. فرصتی دست داد تا سراغ پدر این شهید برویم. مصطفی عبداللهی در مراسم وداع با پیکر پسرش ندای مرگ بر آمریکا سر داد که تیتر رسانه‌ها و فضای مجازی شد. این گفت‌و‌گو از نظرتان می‌گذرد:

اگر مانعی در راه اهداف خدایی این شهدا نباشند، بسیاری از مشکلات یک شهید برای تصمیم گیری‌های خود درست می‌شود. همچنین نکته مهم آن است که همسران شهدا راه را برای شهدا هموار کنند؛ همسر شهید باید متوجه مهم بودن تصمیم آنها بشوند؛ علی‌الخصوص شهدای مدافع حرم که اکثرا همسران جوان دارند و همین طور از زندگی‌های با نشاطی برخوردارند اما همه این مسائل را زیر پای خود می‌گذارند و به میدان جنگ می‌روند. مانند مرتضی که هیچ وقت هیچ دغدغه‌ای درباره شغل و درآمد نداشت و خداوند متعال برکتی را به زندگی وی رساند و با توجه به امکاناتی که داشت اما راهی دیگر را انتخاب کرد که خوشبختانه به مقام شهادت نائل آمد. ما شیعیان معتقد هستیم که لحظه مرگ آنها یک زمان معینی است. اگر مرتضی در آن لحظه به درجه شهادت نمی‌رسید به هر طریق دیگری از دنیا می‌رفت که الحمدلله با جایگاه بزرگی به آرزوی خود یعنی شهادت رسید.

یکی از ویژگی‌های مرتضی، رشادت و شجاعت این شهید بزرگوار در راه رسیدن به اهداف اسلام و منویات مقام معظم رهبری بود. وقتی ایشان متوجه آن شد که حضرت آقا رضایت به جهاد رزمندگان در دفاع از حریم آل الله دارند تصمیم به جهاد در راه خدا گرفت. بهترین روحیه یک رزمنده این است که طالب جنگ با کفار باشد نه صلح با آنها. مرتضی همیشه نگران این موضوع بود که مبادا این جنگ به اتمام برسد و توفیق حضور از او گرفته شود.

مرتضی همیشه در اتفاقاتی مانند فتنه 88 حاضر بود و سعی بر آن داشت که در صحنه حضور داشته باشد. من واقعا به خانواده شهید حدادیان تبریک می‌گویم و از خداوند متعال برای آنها طلب توفیق روزافزون دارم و اصلا غمگین نباشند به این دلیل که بین شهید شدن در فکه، کربلای 5، سوریه با ماجرایی که فرزندشان در آن شهید شد هیچ تفاوتی وجود ندارد و مقصود یکی است. ما بعضا به دلیل بعد دنیوی به این مسائل توجهی نداریم و صرفا آنها را یک حادثه قلمداد می‌کنیم در صورتی که این موضوع واقعا یک توفیق و لیاقت محسوب می‌شود.

مرتضی می‌گفت؛ در مقابل حضرت سیدالشهدا(ع) تمایل ندارم که بدنی داشته باشم و اگر هم بدنم به وطن بازگشت درسایه حضرت فاطمه الزهرا(س) باشم و سنگر قبری برای من وجود نداشته باشد که شرمنده ایشان شوم. ما هم به وصیت عمل کردیم اما با همه این تفاسیر مردم شهیدپرور هیچ وقت الطاف این شهدا را از یاد نبردند و برای ایشان فاتحه می‌خوانند و درخواست شفاعت دارند و ما هم ان‌شاء‌الله دعا می‌کنیم که در این راه ثابت قدم بمانیم.

روزنامه کیهان