آخرین دیدار با همت...

نوید شاهد: عصر بود رسیدیم جفیر. سراغ سنگر همت را گرفتیم، نشانمان دادند. رفتیم داخل سنگر.
همت را بسیار آشفته و پریشان دیدم.
از آن همت با نشاط و با روحیه ی عملیات فتح المبین و بیت المقدس خبری نبود.
همان شب خودمان شاهد بودیم که چه فشاری روی او بود. خیلی دلم سوخت.
گفت: آقای همدانی! نیروهایت کجا هستند؟ گفتم: دارند خط چنگوله را تحویل می دهند و می آیند این جا. گفت: ما هرچی می زنیم به در بسته می خوریم. فقط داریم تلفات می دهیم.
 نباید بیشتر از این نیرو را در اینجا وارد عمل کرد. شما هم مواظب باشید از نیروهایتان با حساب و کتاب استفاده شود.
همان طور که داشت با ما صحبت می کرد جواب بی سیم ها را هم  می داد. بسیار آشفته و عصبی بود. من تا آن موقع همت را این طوری ندیده بودم. حق هم داشت. چون مدام  خبرهای ناگوار از پشت بی سیم برایش مخابره می شد. دلم می خواست یک طوری به همت کمک کتم اما نمی دانستم چطوری؟!
خودش می گفت: اصلا نیروهایت را این جا نیار.
صبح روز بعد از ایشان خداحافظی کردیم و رفتیم سراغ کار خودمان.
این آخرین دیدار دنیایی من با همت بود.

منبع: برگرفته از  کتاب پیغام ماهی ها