سيمرغ؛ راوي خاطرات شهيد احمد كشوري و شهيد اكبر شيرودي

 كتاب سيمرغ براي اولين بار در سال 1378 به كوشش حجت شاه محمدي و امير معصومي، توسط نشر هفت وارد بازار شد. در اين كتاب 211 صفحه اي، خاطراتي بكر و كمياب از لحظات درگيري و نبرد و شهادت شهيد شيرودي، شهيد كشوري، از زبان اين دو شهيد و تعدادي از همرزمان شان به چاپ رسيده است.


نويسندگان كتاب آن را به 9 فصل تقسيم كرده اند.
فصل اول به زنگي نامه اين دو شهيد اختصاص داده شده است و از فصل دوم با عنوان " بال هاي باد" نقل خاطرات اين دو شهيد آغاز مي شود و با «كبوتران اميد»، «شكار»، «حسن لبويي»، «زندگي دوباره»، «لحظه هاي پر التهاب»، «دست هاي خدا»، «پيشواز»، «درخت بلوط»، «بال هاي مرگ» و «ديدار» ادامه مي يابد.
در فصل هاي آخر كتاب، صحنه هاي مربوط به شهادت اين دوشهيد از زبان همرزمان اين دو شهيد بازگو مي شوند. خاطرات با لحني صميمانه و روان روايت شده اند و همين نكته باعث صميمت و ارتباط بيشتر خواننده با كتاب مي شود. نكته ديگري كه در مورد كتاب مي توان گفت به بازه زماني خاطرات باز مي گردد كه از نا آرامي هاي پس از انقلاب (زماني كه شهيد شيرودي و شهيد كشوري اولين ماموريت هاي خود در هوانيروز را انجام مي دهند) آغاز مي شود و تا لحظه شهادت ادامه پيدا مي كند. با كمي موشكافي مي توان در لابه لاي خاطرات اين دو شهيد و همرزمان شان از جو كردستان در اوايل انقلاب، حال و هواي جبهه هاي غرب و رشادت هاي بزرگاني همچون شهيد صياد شيرازي، شهيد حميد سهيليان و... باخبر شد. كتاب همچنين اطلاعات خوبي از اصطلاحات نظامي و تجهيزات جنگي كار بردي در انواع هواپيما ها و هلي كوپتر هاي نظامي به ما مي دهد كه در متن و در پانويس مطالب تشريح شد ه اند.
كتاب هيچ گونه تصوير و ضميمه اي ندارد و شايد عاري بودن چنين كتابي از هرگونه تصوير و ضميمه نقطه ضعفي براي آن به شمار برود. با روايت آخرين خاطره، آخرين صفحه كتاب نيز ورق مي خورد. اما اين ضعف در دل متن تا حدودي جبران شده است. چون تصوير سازي خوبي در دل خاطرات انجام شده و با خواندن آن ها به راحتي مي توان فضاي جبهه هاي غرب و جنگ را مجسم كرد.
كتاب سيمرغ به كوشش حجت شاه محمدي، امير معصومي توسط نشر هفت در سال 1378 در تهران منتشر شده است.
نويسنده:احمدرضا اميري ساماني
نام بلند آوازه اين دو شهيد نه تن ها براي تمام ايرانيان عزيز و گرانمايه است، بلكه براي تمام نيرو هاي نظامي جهان شناخته شده و تامل برانگيز است. صاحب نظران جنگ هاي هوايي به شهيد شيرودي لقب «نامدارترين خلبان جهان» را داده اند. شهيد تيمسار فلاحي، رئيس ستاد مشترك ارتش وي را ناجي غرب و فاتح گردنه ها و ارتفاعات آريا، بازي دراز، ميمك، دشت ذ هاب و پادگان ابوذر توصيف كرده و مي گفت: «او غير ممكن ها را ممكن ساخت. كسي بود كه وقتي خبر شهادتش را به امام دادم، امام در مورد وي فرمود: "او آمرزيده است".»
شهيد شيرودي بالاترين ساعت پرواز در جنگ را در جهان داشت و با بيش از 40 بار سانحه و بيش از 300 مورد اصابت گلوله به هلي كوپترش، باز سرسختانه مي جنگيد. شهيد شيرودي پس از چند هزار مأموريت هوايي و انجام بالاترين پرواز هاي جنگي در دنيا و نجات يافتن از 360 خطر مرگ سرانجام در آخرين عمليات پروازي خود (8 ارديبهشت 1360) در منطقه بازي دراز، هنگامي كه عراق لشكري زرهي 250 تانك را با پشتيباني توپخانه و خمپاره انداز و چند فروند جنگنده روسي و فرانسوي، براي بازپس گيري ارتفاعات «بازي دراز» به سوي سرپل ذهاب گسيل داشته بود، به مقابله با آنان پرداخت و پس از انهدام چندين تانك از پشت سر مورد اصابت گلوله تانك قرار گرفت و به شهادت رسيد.