روايتي از زندگي اولين شهيد نوجوان دفاع مقدس

در هر كشوري شناخت اسطوره هاي مقاومت، مرور خاطراتشان و شيوه زندگي آن ها براي نسل هاي آينده يك ضرورت است.



آشنايي با اسطوره هاي شهادت و مقاومت ايران اسلامي كه ويژگي منحصر به فرد ايمان و معنويت را با آمادگي رزمي و دفاعي خود تلفيق كردند براي نوجوانان و جوانان كشورمان، جذاب و مفيد است.



از همين رو براي درك بهتر شيوه زندگي اين عزيزان و رشادت هاي اين بزرگان بر آن در سلسله گزارشاتي به شناخت شهداي نوجوان اين خطه بپردازيم.



باشد كه در تفهيم روحيه مقاومت براي نسل هاي آينده تلاش بيشتري صورت گيرد...



وقتي شهريور 1359 با شايعه حمله عراقي ها، بعضي از اهالي خرمشهر همه زندگي شان را به دوش كشيدند و از شهر رفتند، كسي باور نمي كرد كه خرمشهر به دست عراقي ها بيفتد. اما بهنام 13 ساله تصميم گرفت بماند. هم مي جنگيد، هم به مردم كمك مي كرد.



بمباران كه مي شد مي دويد و به مجروحين مي رسيد. با وجود مخالفت فرماندهان، خود را به صف اول نبرد مي رساند و چندباري هم به اسارت دشمن درآمد؛ اما هربار با توسل به شيوه اي از دست آنان مي گريخت.



براي فريب عراقي ها مي زده زير گريه و مي گفت: "دنبال مامانم مي گردم گمش كردم." رزمنده هاي ايراني، خيلي از اطلاعات خود درباره ارتش عراق را مديون بهنام بودند. چون عراقي ها كه فكر نمي كردند اين نوجوان 13 ساله قصد شناسايي مواضع، تجهيزات و نفرات آنها را دارد، رهايش مي كردند.



سرانجام 28 مهرماه 59، نزديك فروشگاه فرهنگيان در خيابان آرش خرمشهر تركشي به سينه بهنام خورد و قهرمان كوچك خرمشهر، جاودانه شد.



آبان ماه سال 1389 هم مسئولان وقت استان خوزستان، به دليل محل نامناسب مزار شهيد "بهنام محمدي" و براي تكريم بيشتر اين شهيد نوجوان، مزار او را به صورت قالب بندي شده به "تپه شهداي گمنام مسجد سليمان" منتقل كردند.



وصيت نامه اولين نوجوان سيزده ساله دفاع مقدس:

من نمي دانم چه بگويم، من و دوستانم در خرمشهر مي جنگيم، به ما خيانت مي شود. من مي خواهم وصيت كنم هرلحظه در انتظار شهادت هستم. پيام من به پدر و مادرها اين است كه بچه هاي خود را لوس و ننر بار نياوريد از بچه ها مي خواهم امام را تنها نگذارند و خدا را فراموش نكنند به خدا توكل كنند. پدر و مادرها فرزندان خود را اهل مبارزه و جهاد در راه خدا بار بياوريد.



دفاع مقدس