شهري كه كربلا شد / آيا كسي هست ما را ياري دهد...

به گزارش خبرنگار نويد شاهد بخشي از يادداشت تكان دهنده شهيد علي تجلايي از فرماندهان نيروهاي محصور در شهر عاشقان شهادت "سوسنگرد" عنوان مي شود:

«ناراحتي برادران از دير رسيدن نيروهاي كمكي بود نه از اين كه به فيض شهادت نائل خواهند آمد، با اين حال چون پيشوايشان حسين (ع) در سنگرهاي سوسنگرد غريب مانده بودند و غريبانه مي جنگيدند. واقعا مثل حسين (ع) در دل خود با خداي خود سخن مي گفتند، آيا كسي هست ما را ياري دهد؟ چيزي كه ما را ناراحت مي كرد از دست دادن يارانمان بود، بهترين دوستانمان، بهترين برادرانمان در خون مي غلتيدند...

ديگر جاي سالمي در شهر نمانده، اكثر برادران زخمي يا شهيد شدند... نيروهاي عراقي كه ضربه شديدي خورده بودند، مثل ديوانه ها تمام خانه ها و خصوصا ساختمان هاي بلند را كه مي دانستند ما در آن ها مستقر هستيم به توپ و تانك بستند...

بچه ها مي گفتند دعا كنيد شهر سقوط نكند تا ما در مقابل خدا و امت و اماممان شرمنده نشويم... شهر وضع عجيبي داشت، واقعا ميدان كربلا بود، در هر كوچه وخيابان خون پاك باختگان اسلام به چشم مي خورد، شهر در آتش مي سوخت. صداي ناله زخمي ها از مسجد و خانه ها در شهر مي پيچيد و به راستي ناله هاي آن ها و دعاي ملت مستضعف بود كه باعث مي شد خداوند به ما كمك كند...»
منبع: مجمع پيشكسوتان جهاد و شهادت جبهه سوسنگرد
انتهاي پيام/س/ع