دکتر رقیه تدین: اجازه ندادم جانبازی هدفم در زندگی را تحت تاثیر قرار دهد
به گزارش نوید شاهد خوزستان، شاید روایت جنگ، روایت مردانه باشد اما در هنگامه خون و شهادت، بانوان کشورمان نمی توانستند بی تفاوت بوده، خودخواهانه و فردگرایانه آسایش و راحتی خویش را طلب کنند. آنان با احساس مسئولیت نسبت به وضعیت حال و آینده جامعه و سهیم شدن در سرنوشت کشور به حماسه سازانی تبدیل شدند که تاریخ حکایت های نگفته بسیاری از آنها دارد. با شروع جنگ تحمیلی، بانوان این سرزمین سربازان گمنامی بودند که بار سنگین تدارکات جبهه جنگ و برخی وظایف دیگر را بر دوش می کشیدند.
آنان، کوکتل مولوتف ساختند، تا به جنگ عراقی ها بروند؛ خود را به سلاح مجهز کردند تا مردانه با دشمن بجنگند و شهید شوند و در کنار همه آن شهیده ها کم نبودند زنانی که با اصابت ترکش خمپاره یا بر اثر بمباران‌های هوایی، عضوی از اعضای بدن خود را از دست دادند و دچار موج گرفتگی و یا گرفتار عوارض بمب‌های شیمیایی شدند و در زمره جانبازان جای گرفتند.
زنان جانباز حماسه سازانی هستند که گمنام مانده اند و غریبانه تر از مردان جانباز روزگارشان را به یاد روزهای جبهه و جنگ سپری می کنند.
«رقیه تدین» یکی از این بانوان است که همچنان خاطرات روزهای جبهه و جنگ را با خود دارد، بانوی جانبازی که امروز در سنگری دیگر بی آنکه جانبازی محدودیتی برای او ایجاد کند به همنوعان خود خدمت می کند. گفتگوی نوید شاهد خوزستان با این بانوی جانباز را بخوانید.
نوید شاهد خوزستان: لطفا خودتان را معرفی کنید؟
دکتر رقیه تدین: دکتر رقیه تدین هستم متخصص پوست و جانباز 70 درصد جنگ تحمیلی. بعد از پایان تحصیلات وارد حرفه های ورزشی هم شدم و حدود هشت سال مسئول ورزش های معلولین و جانبازان بانوان خوزستان بودم و همچنین نائب رئیس انجمن کشور در این زمینه را در سوابق خود دارم به طوری که ده سال در این حوزه فعالیت کردم و سپس به دلیل مشغله زیادی که داشتم این سمت را به دیگران واگذار کردم.
نوید شاهد خوزستان: چطور با جبهه و جنگ آشنا شدید؟
دکتر رقیه تدین: اوایل جنگ دانشجو بودم و براساس احساس وظیفه اعتقادی همراه دیگر دانشجویان عضو انجمن اسلامی دانشگاه اهواز فعالیت هایی را انجام می دادیم و در جریان همین فعالیت ها به شرف جانبازی نایل شدم.
نوید شاهد خوزستان: از چگونی جانبازی خود برایمان بگویید؛ آن حادثه چگونه اتفاق افتاد؟
دکتر رقیه تدین: حادثه اوایل جنگ و روزهای اول جنگ اتفاق افتاد؛ در خانه ای جمع شده بودیم و از آن به عنوان مقر نظامی استفاده می کردیم. تهیه کوکتل مولوتوف دستی و وسایل نظامی و همچنین کارهای امدادی مجروحینی که از جبهه می آمدند با ما بود؛ در آن روزها خرمشهر جبهه بود و نمی شد گفت پشت جبهه بودیم. در واقع برای من و سایر خانم ها امکان شرکت مستقیم در جنگ با ابعاد نظامی وجود داشت. در یکی از همان روزها وقتی از مقر بیرون آمدم خمپاره ای که مقر را مورد هدف قرار گرفته بود کنار پای من منفجر شد و من به شرف جانبازی نائل شدم.
نوید شاهد خوزستان: بعد از جانبازی چگونه به زندگی ادامه دادید و چه اهدافی را دنبال کردید؟
دکتر رقیه تدین: از آنجایی که ورودی سال 57 در دانشگاه بودم و در واقع پیش از جانبازی دانشجو بودم، بعد از آن با بازگشایی دانشگاه ها به دانشگاه آمدم و تحصیلم را ادامه دادم؛ هدفم این بود که بتوانم زندگی عادی خودم را در پیش بگیرم بدون اینکه مسئله جانبازی مرا تحت تاثیر و هدف مرا تغییر دهد.
نوید شاهد خوزستان: اطرافیان شما نسبت به جانباز شدن تان چه عکس العملی نشان دادند؟
دکتر رقیه تدین: پدر و مادر و اطرافیانم براساس واکنش طبیعی قطعا از مصدومیت من خوشحال نشدند؛ اما از آنجا که مسئله جنگ و دفاع برای وطن و فداکاری باعث التیام آنها می شد تا حدودی بااین موضوع کنار آمدند، به ویژه آنکه می دیدند که فعالیت های قبل را هنوز دنبال می کنم و تحصیلم را ادامه دادم و اینکه مصدومیت هیچگونه محدودیتی برای من ایجاد نکرد باعث شد آرامش خاطر بگیرند.
نوید شاهد خوزستان: این آرامش خاطر در وجود شما هم بود؟
دکتر رقیه تدین: معمولا در حوادث اینچنینی چیزی که افراد را تحت تاثیر قرار می دهد؛ ابتدا این نگرانی وجود دارد که شاید نتوانند به فعالیت های گذشته خود ادامه دهند؛ اما خود مصدوم و جانباز و حتی اطرافیان وقتی ببیند که تغییر چندانی در فعالیت ها و اهداف ایجاد نشده و روند زندگی همانطور ادامه می یابد، آرامش خاطر پیدا می کنند.
نوید شاهد خوزستان: فکر می کنید جانبازی و معلولیت چه اندازه می تواند انسان را از رسیدن به هدف باز دارد؟
دکتر رقیه تدین: شاید در سالها و دهه های پیش افراد جانباز و معلول فکر می کردند زندگی عادی آنان با وجود معلولیت دچار مشکل خواهد شد، اما با توسعه یافتگی جوامع و به خصوص امکاناتی که دولت ها در اختیار افراد معلول یا مصدوم می گذارند این معلولیت خیلی باعث نمی شود که زندگی انسان به لحاظ مادی تحت تاثیر قرار گیرد؛ از سویی چند مسئله جنگ بعد اعتقادی خود را به همراه دارد و انسان با توجه به اینکه احساس می کند برای دین و وطن فداکاری کرده، برای ادامه زندگی و رسیدن به اهداف بیشتر انگیزه می گیرد، و در جانبازان خانم نیز آنچه بیشتر باعث آرامش خاطر و تا حدودی ادامه مسیر اعتقادی می شود این است که احساس کنی وطن در برهه ای به این فداکاری ها نیاز داشته است.
نوید شاهد خوزستان: چه پیامی برای مسئولان دارید؟
دکتر رقیه تدین: مسئله جانبازی جدا از تقدسی که دارد گاهی مسائل و مشکلاتی را بر سر راه خانم های جانباز می گذارد که نیاز به توجه و حمایت های بیشتر مسئولان دارد؛ از جمله این مشکلات می توان به مسائل درمانی و کمبودها با توجه به مسئله تحریم ها و مشکلات اقتصادی کشور اشاره کرد که گاهی که باعث شده خواسته درمانی خانم ها به خوبی اجابت نشود؛ در این راستا از مسئولین می خواهم که توجه بیشتری به خانم های جانباز و نیاز آنها داشته باشند و بدانند مسئله مصدومیت و جانبازی تا ابد و تا وقتی عمرشان برقرار است با آنها باقی می ماند و نیاز به بررسی و مراقبت دارد. بنابراین درکنار تکریم این قشر به لحاظ معنوی، باید مسائل درمانی نیز مورد توجه اکید قرار گیرد .
نوید شاهد خوزستان: و سخن آخر
دکتر رقیه تدین: با تشکر از سایت نوید شاهد
