وقتی کودکانهترین شیطنتها هم حریفِ راز و نیازش با خدا نمیشد
خواهر شهید «اسماعیل میراخورلی» نقل میکند: «پرسیدم: مگه چیزی شده؟ خواهرم جواب داد: از وقتی نمازش رو شروع کرده، جلوش دویدم و خندیدم. خواستم او رو بخندونم، ولی او داره نماز میخونه و اصلاً منو نمیبینه.»
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید اسماعیل میراخورلی» یکم اردیبهشت ۱۳۴۴ هفتمین فرزند رضا و همدم در روستای محمودآباد کردهای شهرستان گرمسار به دنیا آمد.
بیاعتنا به دنیا، مشغول راز و نیاز بود
تولدش با عید قربان مصادف شد. نامش را اسماعیل گذاشتند. پدرش با کشاورزی زندگی او و نُه برادر و خواهر دیگرش را تأمین میکرد. او هم در کنار پدر کشاورزی میکرد. ابتدایی را در امیرآباد و راهنمایی را روستای داورآباد خواند. دیپلم خود را در دبیرستان آیتالله کاشانی و در رشته اقتصاد گرفت. سربازی را به سپاه رفت و در نیشابور خدمت کرد. به درس علاقه زیادی داشت و دلش میخواست وکیل بشود. خواهر اسماعیل نقل میکند: «صدایش زدم و گفتم: بیا بیرون، مگه نمیبینی داره نماز میخونه؟ دوید پیشم و در گوشم گفت: ولی داداش اسماعیل حواسش به من نیست. پرسیدم: مگه چیزی شده؟ خواهرم جواب داد: از وقتی نمازش رو شروع کرده، جلوش دویدم و خندیدم. خواستم او رو بخندونم، ولی او داره نماز میخونه و اصلاً منو نمیبینه. به اسماعیل نگاه کردم. آرام قنوت میخواند.»
با رفتن به کردستان، در یکی از پایگاههای اسلامدشت مشغول به خدمت شد. چند ماه بعد به مریوان رفت. با حمله دشمن به پایگاه در بیست و هفتم آبان ۱۳۶۴ با برخورد ترکش خمپاره به شهادت رسید. او را در گلزار شهدای امامزاده علیاکبر(ع) شهرستان آرادان به خاک سپردند.
انتهای متن/
