دسته‌بندی نیرو‌ها و وظایف در مسجد محمدخان بیگ
به گزارش نوید شاهد استان قزوین، رزمنده دکتر پرویز لطفی روایت می‌کند: تازه انقلاب شده بود و شهر قزوین چهار پایگاه بیشتر نداشت. زینبیه، مهدیه، راه چمن و محمدخان بیگ. از این میان من در محمدخان بیک مستقر بودم، چون خانه‌ام به آنجا نزدیکتر و طبیعتاً با محیط و فضای آن راحت‌تر و مأنوس‌تر بود.
دهم آبان ماه سال ۱۳۵۸ وارد این پایگاه شدم. شب اولی که وارد شدم مردم داخل صحن مسجد نماز مغرب و عشا می‌خواندند من هم قامت بستم و به معیت نماز خواندم. دقایقی پس از نماز محمود ملاوردیخان یک فرمانده پایگاه آمد با ایشان سلام و علیکی کردیم و قرار شد که وارد پایگاه شوم و بخشی از امورات را برعهده بگیرم. همزمان علی عیوضی، شهید بهتویی و من برای معاونت پایگاه به بسیج مرکز معرفی شدیم. مسئول مصاحبه در سپاه به ما سه نفر گفت شما بروید و من بعداً اعلام می‌کنم نامه‌ای به حاج محمود زده و من معرفی شدم.
حاج محمود تنها در روز‌های پنجشنبه و جمعه می‌توانست در پایگاه حضور داشته باشد ایشان در آوج آموزش و پرورشی بودند و گاهی به علت صعوبت مسیر در همان آوج می‌ماندند و کمتر به قزوین مراجعت می‌کردند فلذا وظایف ایشان در پایگاه برعهده من بود.
در گام اول حضورم در پایگاه شروع به دسته‌بندی نیرو‌ها و وظایف کردم. ۳۷ نفر عضو اولیه داشتیم برای هر یک از اعضا برحسب نقاط قوت درجه‌بندی‌هایی تعیین کردم. موضوع درجه‌بندی نیرو‌ها بسیار مهم بود، چون در گرماگرم وقایع آن سال هنوز ارتش، ژاندارمری، سپاه و ... تماما مستقر نشده بودند و بیم هرج‌ومرج و غارت در شهر وجود داشت طبیعتاً اگر این وقایع اتفاق می‌افتاد مردم نسبت به انقلاب بدبین می‌شدند بنابراین باید از ظرفیت نیروهای توانمند و متعهد برای تأمین شهر استفاده می‌کردیم. نیرو‌هایی که خود ساخته بودند و می‌توانستند در مواقع بروز مشکل کارگشای شهر و مردم باشند.
منبع: کتاب نگاه‌بان (خاطرات رزمنده و دکتر پرویز لطفی)
