بر شهادت من صبر کنید
به گزارش نوید شاهد، شهید«محمد رسول فيضی فیض آبادی» فرزند «علی»، 1 شهریورماه 1342 در یزد دیده به جهان گشود. این شهید والامقام 22 تیرماه 1364 به فیض شهادت نائل آمد. بخش‌هایی از وصیت‌نامه شهید فیضی را می‌خوانیم.
به نام الله پاسدار حرمت خون شهيدان.
قبل از هر چيز بايد بدانيدكه هر انسان كه به دنيا می‌آيد به طريقی از اين دنيای فانی خواهد رفت؛ پس چه بهتر كه انسان به دستورات خداوند متعال گوش فرا دهد و بدان عمل نمايد تابه حدكمال رسد. وقتی به آن درجه رسيد، آن موقع خداوند نمی‌گذارد تو انسان در ميان اين دنيا بمانی؛ چرا كه او تو را دوست دارد.
ای پدر و مادر خوبم! شما را قسم می‌دهم كه بعد از شهادت من فقط صبركنيد و كاری نكنيد كه خدای ناخواسته آبرويم در برابر شهدای ديگر برود. بعد از صبر، در همه حال به فكر مردن باشيد؛ چراكه انسان وقتی به فكر مرگ باشد كمتر ناشكری می‌كند و كمتر دل به دنيا می‌بندد. هيچ‌گاه شهادت فرزند ناقابل خود را به رخ مردم نخواهيد كشيد؛ چرا كه پسر شما برای حفظ دين و قرآن جان خود را فدا كرده است.
شما خواهران عزيزم! شما كه اميد من هستيد و ادامه دهنده راه من. از شما می‌خواهم وقتی به كلاس می‌رويد شاگردانی را تربيت نماييد كه جان نثاران فردای ايران اسلامی باشند، دوم آن‌كه مگذاريد كسی در مقام خود سوء استفاده نمايد، چرا كه ما عذاب خواهيم كشيد و خداوند انسان بی‌تفاوت را دوست ندارد.
ای برادر عزيزم! اول آن‌كه مرا در هر كجا كه خواستيد به خاک سپاريد و بهتر اين است خاكم در نزديكترين محل باشد. نمی‌خواهم باعث زحمت برای رفقا و اقوام علی‌الخصوص پدر و مادرم باشد. از تمام آشنايان كه ارادت خدمتشان داشته‌ام حلالیت بطلبيد.
والسلام. پسر حقير شما، محمدرسول فيضی
