خاطرهای از شهید «داود رحیمیپور»
شهیدی که الگوی اخلاق و انسانیت شد
خواهر شهید تعریف میکند: او علاقه خاصی به بچههای یتیم داشت و همیشه به آنها کمک میکرد. آن زمان من مغازه کفش فروشی داشتم و او از مغازه من برای دوستان یتیمش کفش میبرد.
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «داود رحیمیپور» سیزدهم آذر ماه ۱۳۵۷، در شهرستان رودان دیده به جهان گشود. پدرش غلام، کارگر معدن بود و مادرش آسیه نام داشت. تا پایان دوره متوسطه در رشته الکترونیک درس خواند و دیپلم گرفت. سرباز نیروی انتظامی بود. نهم دی ماه ۱۳۷۶، در دره کنده سوخته روستای صالحآباد تربت جام هنگام درگیری با اشرار بر اثر اصابت ترکش نارنجک به سر، شهید شد. مزار او در شهر دهبارز تابعه زادگاهش واقع است.
همیشه در معرفت و اخلاق، برای دانشآموزان الگویی بینظیر بود
برادرم انسانی بسیار پاک و مهربان بود. یادم میآید زمانی که هنوز در مقطع ابتدایی بود، خیلی به دید و بازدید از آشنایان اهمیت میداد. یک روز پیشم آمد و گفت: «چرا به اقوام سر نمیزنید؟»
او علاقه خاصی به بچههای یتیم داشت و همیشه به آنها کمک میکرد. آن زمان من مغازه کفش فروشی داشتم و او از مغازه من برای دوستان یتیمش کفش میبرد. یک روز که از مدرسه آمد، دیدم لباس و کاپشنش تنش نیست. پرسیدم: «چی شده؟»
او پاسخ داد: «شخصی را دیدم که لباسش پاره بود، برای همین لباسم را درآوردم و به او دادم.»
روزی به پدرم گفت: «پدرجان، من به سربازی میروم و بعد برمیگردم تا در کارها به شما کمک کنم.»
حتی زمانی که به جنگ رفته بود، باز هم به فکر پدر و مادرش بود؛ حتی مقداری پول را در مفاتیح دوستش برای ما کنار گذاشته بود.
او همیشه در معرفت و اخلاق، برای دانشآموزان الگویی بینظیر بود.
(به نقل از خواهر شهید، سکینه رحیمیپور)
انتهای متن/
