خاطرهای از شهید «صدیق آبدست»
رزمندهای در مسیر حق و عشق الهی
پدر شهید تعریف میکند: او در میدان زندگی با ناپاکان به ستیز برخاست و از دریای زلال رحمت الهی سیراب شد. همچون چشمهای جوشان، مهر و لطف پروردگار را به اطرافیانش میبخشید و سرانجام به هدف نهایی خود؛ وصال محبوب حقیقیاش، خدای مهربان، رسید.
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «صدیق آبدست» یکم آذر ماه ۱۳۴۵، در شهرستان بستک به دنیا آمد. پدرش محمدرسول، راننده بانک بود و مادرش طلعت نام داشت. تا اول راهنمایی درس خواند. به عنوان سرباز ژاندارمری در جبهه حضور یافت. نهم مرداد ۱۳۶۷، در بانه توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. پیکر او را در زادگاهش به خاک سپردند.
روایتی از ایثار، عشق و شهادت
از کودکی بسیار پر جنبوجوش و پرانرژی بود؛ مهربان، دلسوز و دوست داشتنی. کارهای خودش و دیگران را با دقت و سرعت انجام میداد و به همین دلیل میان اطرافیان به «جنگی» معروف شده بود.
در رفتار با دیگران گذشت و ایثار داشت و برای همه، به ویژه بزرگترها، احترام فراوانی قائل بود. همواره جویای احوال اقوام و آشنایان میشد و صله رحم را از وظایف همیشگی خود میدانست.
درست روزی که به شهادت رسید، من در بانک صادرات شعبه بندر خمیر بودم. حدود ساعت هفت صبح بود که ناگهان دلم فرو ریخت؛ گویی ندایی از غیب خبر از حادثهای میداد. بیدرنگ از آنجا راهی بستک شدم و عصر همان روز، به محض رسیدن، خبر شهادتش را به من دادند.
آری، او در میدان زندگی با ناپاکان به ستیز برخاست و از دریای زلال رحمت الهی سیراب شد. همچون چشمهای جوشان، مهر و لطف پروردگار را به اطرافیانش میبخشید و سرانجام به هدف نهایی خود؛ وصال محبوب حقیقیاش، خدای مهربان، رسید.
(به نقل از پدر شهید، محمدرسول آبدست)
انتهای متن/
