«پدر و مادر، مرا ببخشید؛ راهم را یافتم»؛ بخشهایی از وصیتنامه شهید امرالله افتخاری
شهید «امرالله افتخاری» در وصیتنامه خود با اشاره به آگاهانه قدم گذاشتن در مسیر جهاد نوشته است: «خداوندا سپاس بیکران به درگاهت که به این بنده حقیرت راه حق را شناساندی». این شهید که در ۲۱ آذر ۱۳۶۱ در مهاباد به شهادت رسید، از خانواده خود خواسته است: «به این دنیا زیاد دل نبندید و در هر کاری رضای خدا را در نظر بگیرید».
به گزارش نوید شاهد البرز؛ شهید «امرالله افتخاری» در ۳۰ تیر ۱۳۴۰ در روستای امینآباد کرج متولد شد. وی که تحصیلات خود را تا مقطع دیپلم ادامه داد، در دوران انقلاب اسلامی به عنوان دانشآموز در تظاهراتهای مردمی حضور فعال داشت. پس از پایان تحصیلات، به جبهههای غرب و جنوب اعزام شد و به عنوان رزمنده در لشکر ۶۴ ارومیه خدمت کرد. سرانجام در ۲۱ آذر ۱۳۶۱، بر اثر اصابت ترکش آرپیجی در مهاباد به درجه رفیع شهادت نائل آمد و در گلزار شهدای بیبیسکینه آرام گرفت.
در بخشهایی از وصیتنامه این شهید میخوانیم:
«خداوندا سپاس بیکران به درگاهت که به این بنده حقیرت راه حق را شناساندی... پدر و مادر و برادران و خواهران عزیزم، من راهم را در زندگی یافتم و آگاهانه به این راه قدم گذاشتم... ما در مکتب اسلام درس آموختهایم، آموزگارمان امام حسین و رهبرمان خمینی عزیز. برای کفر جهانی دیگر از چه میترسیم؟ میکشیم و کشته میشویم، در هر دو پیروزیم...»
شهید افتخاری در ادامه با طلب بخشش از خانواده خود مینویسد:
«پدر و مادر عزیزم، در حق شما گناه کردم. پدر جان مرا ببخش، مادر شیرت را حلالم کن... نماز بخوانید که بهترین راه سعادت است... به این دنیا زیاد دل نبندید.»
وی در بخشی از وصیتنامه به امور مالی خود نیز اشاره کرده و سفارش کرده است حقوق سربازیاش برای درمان برادرش «محمد» هزینه شود.
یاد و خاطره این شهید والامقام و سخنان نورانیاش همواره زنده و راهش پررهرو باد.
