خاطرهای از شهید «عباس مرادی»
شهیدی که محبت را در هر لحظه زندگی جاری میکرد
همسر شهید تعریف میکند: در چند سالی که با شهید زندگی کردم، به یاد نمیآورم حتی یک بار صدایش را بر من بلند کرده باشد. او همیشه مرا با مهربانی با واژههایی مانند «عزیزم» و «فدایت شوم» صدا میکرد.
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «عباس مرادی» یکم فروردین ۱۳۴۲، در روستای حسن لنگی از توابع شهرستان بندرعباس چشم به جهان گشود. پدرش غلام، کشاورز بود و مادرش رقیه نام داشت. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. سال ۱۳۶۰ ازدواج کرد و صاحب یک پسر شد. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و هفتم آذر ماه ۱۳۶۱، در مهران توسط نیروهای عراقی بر اثر اصابت ترکش توپ به سر، شهید شد. پیکر او را در زادگاهش به خاک سپردند.
شهیدی که محبت را در هر لحظه زندگی جاری میکرد
شهید بسیار خوشاخلاق بود و رفتاری ملایم، مهربان و با رفعت داشت. احترام زیادی برای من و خانوادهاش قائل بود.
در چند سالی که با شهید زندگی کردم، به یاد نمیآورم حتی یک بار صدایش را بر من بلند کرده باشد. او همیشه مرا با مهربانی با واژههایی مانند «عزیزم» و «فدایت شوم» صدا میکرد.
(به نقل از همسر شهید، فاطمه مرادی)
