وقتی جنگ تمام شد، هنوز اسحاق آرزوی شهادت داشت

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «اسحاق ذاکری» یکم مهر ماه ۱۳۳۸، در روستای سولقان تابعه شهرستان میناب دیده به جهان گشود. پدرش نوروز، کشاورز بود و مادرش شیرین نام داشت. تا پایان دوره ابتدایی درس خواند. نخستین ازدواج او سال ۱۳۵۹ صورت گرفت و صاحب سه پسر و چهار دختر شد. پس از آن یک بار دیگر ازدواج کرد. پاسدار بود. بیست و یکم آبان ۱۳۸۲، در حوالی جزیره سیریک جاسک هنگام درگیری با قاچاقچیان به شهادت رسید. اثری از پیکرش به دست نیامد.

شهیدان ما لایق بالاترین درجه‌ی ایثار بودند

به راستی که انسان باید برگزیده باشد تا لایق اسم شهید شود. به نظر من، شهیدان ما همه لایق نوشیدن شهد شیرین شهادت بودند. خیلی وقت‌ها توی مناجات‌های شبانه همسرم می‌شنیدم که می‌گفت؛ خدایا اگر قرار بر مردن است، مرگ مرا شهادت در راه خودت قرار بده.

همیشه با خودم می‌گفتم حالا که جنگ تمام شده و خوبانی که لایق شهادت بودند رفته‌اند، پس چطور اسحاق هنوز آرزوی شهادت دارد؟ تا اینکه یک روز خبر شهادتش را آوردند.

هنوز هم باورم نشده که دیگر اسحاق در میان ما نیست، هیچگاه پیکرش پیدا نشد و این مرا بیشتر ناراحت می‌کند. ولی وقتی یاد بی‌نشانی و خاموشی قبر بی بی دو عالم می‌افتم، قلبم آرام می‌گیرد.

(به نقل از همسر شهید، زهرا ابراهیمی)