هر بار که فیلم‌های دفاع مقدس را می‌دید، دلش پر می‌کشید

به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «ابراهیم حسینی محمداحمدی» یکم فروردین ۱۳۴۱، در شهرستان جزیره هرمز به دنیا آمد. پدرش غلام (فوت ۱۳۵۰) کارگر معدن بود و مادرش فاطمه (فوت ۱۳۷۳) نام داشت. تا دوم متوسطه درس خواند. ستوان یکم سپاه بود. سال ۱۳۶۴ ازدواج کرد. سوم آبان ۱۳۷۶، با سمت فرمانده سپاه هرمز در بندر کلاهی میناب حین مأموریت بر اثر واژگون شدن شناور در آب‌های خلیج فارس غرق شد و به شهادت رسید. پیکرش را در بهشت زهرای زادگاهش به خاک سپردند.

فرمانده‌ای که جهاد را در زندگی معنا کرد

ما زندگی خوب و موفقی داشتیم که در میان فامیل زبان‌زد بود.

همسرم فرمانده پایگاه مقاومت بسیج بود و من نیز به عنوان یکی از بسیجیان همان حوزه فعالیت می‌کردم. او هیچ‌گاه مسائل کاری یا برنامه‌های مربوط به پایگاه را در خانه مطرح نمی‌کرد. هرگاه از او می‌پرسیدم که چه برنامه‌ای در پیش دارید، با لبخند می‌گفت: «هر وقت دیگر بسیجیان باخبر شدند، تو هم خواهی دانست.»

وقتی اردویی برای خواهران بسیجی برگزار می‌شد، به من اجازه نمی‌داد همراه آنان بروم. می‌گفت: «تو نرو، بگذار دیگران هم از این فرصت استفاده کنند.»

از آنجا که فرمانده سپاه فرودگاه قشم بود، گاهی نیروها برایمان غذا می‌آوردند، اما شهید همیشه مخالفت می‌کرد و می‌گفت: «نیازی نیست، زحمت نکشید و چیزی برای ما نیاورید.»

او با شهید غلام‌زاده هم‌سن و سال و هم‌محله بود. با هم به مدرسه می‌رفتند، با هم در سپاه ثبت‌نام کردند و در نهایت هم با هم راهی جبهه شدند. شهید غلام‌زاده زودتر از همسرم به شهادت رسید و همسرم همیشه می‌گفت: «او یک پله از من جلوتر است.»

هر بار که فیلم‌های مربوط به دوران هشت سال دفاع مقدس را تماشا می‌کرد، دلش می‌گرفت و اشک از چشمانش سرازیر می‌شد.

(به نقل از همسر شهید، سید مهدیه موسوی)