خاطرهای از شهید «احمد وقفینیا»
خوشحالم که پسرعمویم یکی از افتخارآفرینان این مرز و بوم است
پسر عمو شهید تعریف میکند: او رفت و مدتی بعد برگشت و از تمام اعضای خانواده و فامیل حلالیت طلبید، انگار خودش هم میدانست این سفر آخر اوست. با هم به جبهه رفتیم و همان جا بود که خبر شهادتش را برایم آوردند. خوشحالم که پسر عمویم یکی از افتخار آفرینان این مرز و بوم است.
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «احمد وقفینیا» بیستم دی ماه ۱۳۴۴، در روستای شبتار از توابع شهرستان میناب دیده به جهان گشود. پدرش حسین (فوت ۱۳۵۶) کشاورز بود و مادرش بلقیس نام داشت. تا دوم راهنمایی درس خواند. سال ۱۳۶۲ ازدواج کرد. بسیجی بود. هفدهم آبان ۱۳۶۲، در پادگان قدس کرمان هنگام آموزش نظامی بر اثر اصابت سهوی گلوله به شهادت رسید. مزار او در شهرستان زادگاهش واقع است.
سه ماه از ازدواجش گذشته بود که راه جبهه را برگزید
سه ماه از ازدواجش میگذشت که عازم جبهه شد. احمد تنها سرپرست خانواده اش بود. به او گفتم تو تازه دامادی، باید اینجا پیش خانوادهات بمونی در جوابم خندید و گفت؛ من اگر به جبهه میروم به خاطر شما و دیگر اعضای خانوادهام است.
او رفت و مدتی بعد برگشت و از تمام اعضای خانواده و فامیل حلالیت طلبید، انگار خودش هم میدانست این سفر آخر اوست. با هم به جبهه رفتیم و همان جا بود که خبر شهادتش را برایم آوردند. خوشحالم که پسر عمویم یکی از افتخار آفرینان این مرز و بوم است.
(به نقل از پسر عمو شهید، رضا وقفی)
