نواهای زیبای رزمندگان در دعای کمیل

صبح ۱۷ دی ماه ۱۳۶۰ بعد از نماز در میدان صبح گاه جمع شدیم تلاوت آیاتی چند از قرآن مجید و دویدن و نرمش کردن به کار‌های شخصی رسیدن. بعدازظهر توسط برادران تدارکات وسایل مورد نیاز گرفتن.

ساعت ۵ بعدازظهر با برادران و رسول، کتری را برداشته و پشت ساختمان رفتیم و چای داغی درست کردیم و صرف کردیم که جای دوستان خالی بود و شوخی برادر سید رسول بعد از نماز و شام، برگزار کردن دعای کمیل.

 برادران خراسانی و بسیجی شیرازی در مسجد پادگان که همگی با خلوص نیت و با چشم اشک بار یا مهدی یا مهدی می‌گفتیم و یا حجة ابن الحسن می‌گفتیم تا شاید آن آقا و سرور و مولا توجهی بر ما بندگان مضطر و پریشان دل نماید و دل ما را به نور ایمان و معرفت خدایی منور فرماید.

بعد از مراسم دعای کمیل، سینه زنی و مرثیه خوانی به وسیله‌ی برادران خوانده شد که همگی صادقانه و خالصانه اشک می‌ریختند. شب پنج شنبه در سوگ برادران پاسدار هویزه که همچون گل‌های پرپر شده از میان رفته بودند به سینه زنی و نوحه خوانی برای آن عزیزان پرداختیم. سرباز سرافراز خمینی بدنت کو، پاسدار هویزه عزیزم کفنت کو.