خاطرهای از شهید «عوض قاسمینژاد رایینی»
شهیدی که دلش را در جبهه جا گذاشت
پدر شهید تعریف میکند: عوض تازه دیپلمش را گرفته بود و با شوق بسیار کوله بارش را بست، از من و مادرش خداحافظی کرد و راهی جبهه شد تا از همرزمانش جا نماند. بعد از دو ماه، ۱۰ روز مرخصی گرفت و آمد. ما خیلی به او وابسته بودیم، اما هر بار که میآمد دلش را در جبهه جا میگذاشت.
به گزارش نوید شاهد هرمزگان، شهید «عوض قاسمینژاد رایینی» هفتم فروردین ۱۳۳۹، در روستای کهن سیاه از توابع شهرستان حاجیآباد چشم به جهان گشود. پدرش بهمن، شغل آزاد داشت و نام مادرش سمنبر بود. تا پایان دوره متوسطه در رشته ریاضی درس خواند و دیپلم گرفت. به عنوان سرباز ارتش در جبهه حضور یافت. بیست و ششم تیر ماه ۱۳۶۱، در شلمچه بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به شهادت رسید. پیکر او را در گلزار شهدای شهرستان زادگاهش به خاک سپردند. برادرش حسن نیز شهید شده است.
آرزوی شهادت داشت
عوض تازه دیپلمش را گرفته بود و با شوق بسیار کوله بارش را بست، از من و مادرش خداحافظی کرد و راهی جبهه شد تا از همرزمانش جا نماند.
بعد از دو ماه، ۱۰ روز مرخصی گرفت و آمد. ما خیلی به او وابسته بودیم، اما هر بار که میآمد دلش را در جبهه جا میگذاشت. میگفت آرزوی شهادت دارد. آخرین باری که آمد گویا برایش آشکار شده بود که شهید خواهد شد. میگفت؛ میخواهم طوری خداحافظی کنم که دیگر منتظرم نباشید.
در ماه رمضان بود که مادرش احساس کرد اتفاقی برای عوض افتاده و دلشوره خاصی داشت.
همان روز وقتی امام جمعه شهرمان را در منزلمان دید، حس مادریش توان ایستادن را از او گرفت و فهمید که عوض شهید شده است.
(به نقل از پدر شهید، بهمن قاسمینژاد رایینی)
