از خوان دلدادگی امام حسین(ع) فقط شهادت را می‌خواست
به گزارش نوید شاهد سمنان، «شهید حسینعلی اکبرپور» فرزند نوروزعلی و سیده‌خانم، نوزدهم مرداد ۱۳۴۵ در روستای عباس‌آباد از توابع شهرستان دامغان به دنیا آمد. هفتمین فرزند خانواده بود.
فقط شهادت می‌خواست
برخلاف خیلی از آدم‌ها که با سخنان‌شان در بین اعضای خانواده، دوست و فامیل شناخته می‌شوند، او را با سکوتش می‌شناختند. پدرش کشاورزی می‌کرد. روستای عباس‌آباد تمام کودکی‌اش را در خود جای داده بود. تحصیلات دوره ابتدایی را در عباس‌آباد گذراند. دو سال از دوره تحصیل در راهنمایی را در شهرستان دامغان گذراند. با شروع جنگ نتوانست در آرامش درس بخواند. می‌دانست بچه‌های مرزنشین میهن اسلامی بدون آنکه خود بخواهند، مدرسه‌های‌شان به مشتی خاک و چوب و سنگ تبدیل شده است. گمشده‌اش را در مسجد روستا و زیر ناله‌های عزاداران حسین(ع) جستجو می‌کرد. محرم هر سال پله‌ای می‌شد تا او یک قدم خود را بهتر بشناسد و زخم دوری‌اش عمیق‌تر. خادم مولایش حسین(ع) و چای‌ریز عزاداران اباعبدالله(ع) بود. از خوان دلدادگی حسین(ع) فقط شهادت را می‌خواست.
ناگفته‌هایش را در دل خاکریز پنهان می‌کرد
پایگاه شهید ساجدی دامغان، آغاز سفرش به مرزهای نبرد بود. درخواست داده بود تا با نیروهای جهاد سازندگی در یک جبهه مشغول شود. راننده لودر شد. خاکریز می‌ساخت، جان‌پناهی برای شهادت‌پیشگان. او سنگر می‌ساخت برای مناجات شبانه بچه‌ها قبل از عملیات. تمام ناگفته‌هایش را در دل خاکریز پنهان می‌کرد. دو بار قبل از شروع خدمت سربازی در میدان جنگ حضور یافت. نهم اسفندماه ۱۳۶۵ آخرین اعزامش بود. در حال گذراندن دوره مقدس سربازی بود. سه ماه دیگر باید صبر می‌کرد تا خدمت سربازی‌اش تمام شود. چهل روز می‌شد که در جبهه بود. آن روز نیز مثل همیشه حسینعلی مشغول ساختن خاکریز بود. نوزدهم فروردین ۱۳۶۶ در مریوان هنگام درگیری با نیروهای بعثی بر اثر اصابت گلوله به شهادت رسید. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش قرار دارد.
انتهای متن/
